«یاسین من»




غروب، در نفس گرم تو آرمیده است ای آسمان‏ نشین!

به زلالی آینه ‏هایی که در غربت، به کام سنگ در می‏آیند!

من در عجبم تو ای بغداد!

چگونه تاوان این گناه را خواهی داد که آسمانِ غرق در اندوه، تو

را نفرین می‏کند و کوچه‏های زخم دیده، بی‏لیاقتی تو را قهقهه می‏زنند.

مظلوم من! دل کدامین یاسمین، از غربتت به درد آمد که این‏چنین،

به خاکیان پشت کردی و آسمان نشینی را پیشه؟

یاسین من!

مفسران نگاهت، قاصدک‏ه ای پژمرده در باغ هستی‏ اند.

ای ستودنی!

مدینه ‏ی فاضله ی چشم‏هایت را، جایگاهی است والا. ...

و من، مدینه را، این غربت همیشه جاری را، در اندوهی مطلق

به فرزندت علی می‏سپارم.

اکنون دستان آسمان چتری می‏شود که صبح را ارزانی بهشت

و آتش سینه‏ اش را ارزانی «ام‏الفضل»، و آسمان، این بلند همیشه،

غربت تو را در خون خواهد گریست و در ماتم تو، قرن‏ها بر

زمین، این خاکی ناشایست، خیره خواهد ماند.

ای دست‏هایت به نور بهشتی آغشته و آیه آیه رحمن در خونت جاری!

چگونه می‏شود غربتت را در واژه ‏ها به تصویر کشید؟

چگونه شامگاهان، در غربتت اشک بریزم؟

«ام‏الفضل»، در حریم تو یک زن بود و آسیه در خانه‏ ی فرعون،

زنی دیگر.

کدامین زخمت را بسرایم ای ستاره‏ ی فروزان بهشتی!.

آسمان نشین من!

تو نیستی امّا ...

وقایع روز بیست و پنجم ذیقعده

« خروج پیامبر اکرم(ص) از مدینه به قصد حجه الوداع

( 10ق) »

ازطرف پیامبر اکرم(ص) در ماه ذیقعده ی سال دهم هجری

قمری به اهالی مدینه و قبیله های اطراف اعلام شد که امسال

آن حضرت قصد زیارت خانه ی خدا و برپایی مراسم حج را

دارد.

به همین جهت، تعداد زیادی از مسلمانان به همراه آن حضرت

عازم مکه شدند.

پیامبر اکرم (ص) در روز 25 ذیقعده ی سال دهم هجری قمری

از مدینه حرکت نموده و درمکانی به نام ذوالحلیفه احرام بست.

تمام همسران آن حضرت و یگانه دختر گرامیش حضر ت

فاطمه(س)در این سفر همرا ه پیامبر(ص) بودند. حضرت

علی(ع) نیز پس از ماموریت جهادی وتبلیغی در منطقه ی

یمن، به دستور پیامبراکرم(ص) در مراسم بزرگ حجلة

الوداع حضوریافت.

چون حج این سال آخرین حج پیامبر اکرم(ص) بود به

حجه الوداع مشهورگردید. پساز پایان مراسم حجه الوداع

هنگام بازگشت به مدینه در مکانی به نام غدیر خم

پیامبراکرم(ص) در اجتماع یکصد هزار نفری، حضرت

علی(ع) را به فرمان خداوند متعال به جانشینی خود

منصوب فرمود و همگان با امیرالمومنین علی(ع)بیعت کردند.

آنچه از روایات به دست مى‏آید، روز 25 ذى‏القعده یکی از

مهم‏ترین روزها در طول سال است که علاوه بر روز

هبوط آدم (ع) ومیلاد نورانی حضرت ابراهیم(ع)

و حضرت مسیح(ع) است  

روزی است که خداوند متعال برای گل سرسبد خلقت خود

یعنی بشر،رحمت و برکت خود را گستراند و از نقطه

کعبه خشکی را در سراسرکره زمین پخش نمود.

در حقیقت روز دحوالارض، روز گسترش خشکی در زمین

و آمادهشدن آن برای زندگانی مادی و دنیوی بشر است

.

و از ناحیه معصومین(ع) بزرگداشت این روز بسیار سفارش

شده و شایسته است هر فردی در این روز که یادآور

شروع نزول رحمت الهیاست، خداوند را بر تمامی نعمت‏هایی

که قابل شمارش نیستند،شکرگزاری نماید؛

«و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها».

جالب این است که در دعاهی مأثوره در مورد روز دحوالارض،

ازآن به دحوالکعبه یاد شده است. در این دعی شریف آمده است:

«اللهم داحی الکعبة... اسئلک فی هذاالیوم من ایامک التی

اعظمت حقها...»

خدایا!ی پهن کننده خانه کعبه! از تو درخواست مى‏کنم در این

روزکه حقوق و اهمیت آن را برای عباد، بزرگ شمرده‏ای...

و این تعبیر بیانگر یک حقیقت بسیار مهم است و آن این‏که

کره خاکی و زمین حقیقتی غیر از امتداد و بسط کعبه نیست.

خداوند کعبه را به عنوان «اول بیت وضع للناس» قرارداد و

پس ازآن نقطه کعبه را به نقاط مختلف کره زمین بسط داد

و گستراند.

آنگاه در ادامه همین دعا و در وصف کعبه گسترش یافته

مى‏فرماید:

«و جعلتها عندالمؤمنین ودیعة و الیک ذریعة و برحمتک الوسیلة»

در نز مؤمنان امانتی است که باید در قبال آن پاسخگو باشند که

چگونه باآن رفتار کردند و حقوقش را حفظ نمودند و برای

رسیدن به تو وسیله‏ای است که از خاک به معراج برسند.

لذا سجده بر خاک که نهایت خضوع و ذلت است، بهترین

وسیله برای اوجو عروج است و در مقابل، زمین نیز

واسطه‏ای است برای نزول رحمت الهی و شاید به

همین مناسبت باشد

که مطابق برخی روایات، روز دحوالارض

روز قیام حضرت حجت(عج) ذکر شده است.

آیه های انتظار

از امیرالمومنین (علیه السلام ) روایت شده است که فرمودند :

« اولین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد در بیست وپنج

ذی القعده بود . کسی که در این روز روزه بگیرد وشبش را

به عبادت بایستد ،عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش

را عبادت کرده است خواهد داشت.»

در این روز یک میلیون رحمت نازل می شود که نودونه هزار تای

آن برای روزه داران این روز و عبادت کنندگان این شب خواهد بود.

هر گروهی که در این روز برای ذکر پروردگار خویش گرد هم آیند ،

پراکنده نمی شوند مگر این که خواسته آنان داده می شود .

برای اهل مراقبت و سیر وسلوک ، طاعت وعبادت در این شب اهمیت

ویژه ای دارد زیرا نسبت به دیگر ایام مشهور مورد توجه عامه مردم نیست

و آنها کمتردر این ایام به طاعت خدا مشغول می گردند ، لذا دحوالارض

می تواند از ایام ممتازسال باشد زیرا توجه در زمان غفلت عموم از

مراقبات مهم باعث سرعت اجابتاست واعمال نزد حضرت حق

بزرگتر وبه قبول نزدیکتر واجر بیشتری دارد.

باشد تا روزی که ملک الموت جانمان را به تسخیر خود می گیرد این

اعمال و ترویج آن چراغی ویا آسایشی برای قیامت ومنزل ابدی ما باشد ،

آن روزی که ما به پیشگاه خدا ناله می زنیم و از ذات مقدس ربوبی طلب

مهلت به اندازه لحظه ای می کنیم که ندا می رسد هرگز و ما می مانیم واعمال

از پیش فرستاده شده .

آیه های انتظار

اعمال و فضیلت روز دحو الارض

روز بیست و پنجم روز دحو الارض است و یکی از چهار روزی است که

در تمام سالبه فضیلت روزه ممتاز است و در روایتی روزه اش مثل روزه

هفتاد سال است .

و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال آمده است و هر که این روز را روزه

بدارد و شبش را به عبادت به سرآورد از برای او عبادت صد سال نوشته

شود و از برای روزه داراین روز هر چه در میان آسمان و زمین است ،

استغفار کنند و این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده است .

و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است

و از برای این روز به غیر از روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل و

زیارت امام رضا ع است که دراین روز افضل عبادات مستحبه است.

درواقع دحوالارض روز شروع حیات بخشی خداوند به جهان خاکی

است که توجه به آن در روایاتو تعیین اعمال خاص همچون روزه

، عبادت ، دعا و غسل واهتمام به آن از سوی معصومین (ع) نشانگر

عنایت حضرت حق به این روز با برکت است

تعبیر به اینکه "در روز دحوالارض رحمت خدا منتشر گردیده و

از براى عبادت واجتماع به ذکر خدا در این روز، اجربسیار است

" و امثال آن ، مومنین را بر انجام مستحبات مخصوص این روز ترغیب

می نماید . درباره روزه این روز آمده است :

روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است

.
روزه این روز کفاره گناهان هفتاد سال است .

برای روزهدار این روز هرکه و هرچه در میان آسمان و زمین است

استغفار می کند و ..
.
از دیگراعمال این روز شریف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج

مرتبه سوره "والشمس" خوانده می شود و بعد از سلام نماز بخواند :

لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّالْعَظِیمِ

پس دعاکند و بخواند :

یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَامُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ

الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِیوَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی

یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرَامِ .


و همچنین دعای "اللهم داحی الکعبه ..." از دعاهای مخصوص این

روز است .

میرداماد ( ره ) در رساله ی اربعه ایام خود افضل اعمال مستحب را

در این روززیارت حضرت رضا علیه السلام بیان می دارد .

چیزی به ذهنم آمد گفتم بنویسم . نمیدانم درست است یا نه .

شاید فضیلت زیارت امام رضا در این روز به خاطر

این استکه کعبه واقعی دل های عاشق ، آستان مصفای اوست .

اینم حرف دله دیگه سخت نگیرید .

برو طواف دلی کن نه کعبه گل را

که این خلیل بنا کرد و آن خدای خلیل

آیه های انتظار

دعای روز دحو الارض

اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَةِ؛وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ

ای خدا ای که زمین کعبه را بگسترانیدی

و دانه را در جوف زمین کاشتی

وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ؛وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ

و سختیها را از بندگان برطرف ساختی

و هر غم و اندوه را از دلها زایل نمودی

أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْتَ حَقَّهَا

از تو درخواست می کنم در این روز از ایّام تو

که حقّ آن را بزرگ شمردی

وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا؛ وَجَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَةً

و بر سایر ایّام از جهت شرف مقدم داشتی

و این روز را نزد اهل ایمان به ودیعت گذاشتی

وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَةً ؛ وَبِرَحْمَتِکَ الْوَسِیعَةِ

و آن را وسیله ی خود قرار دادی ،

قسم به این روز و به رحمت وسیع بی انتهایت

أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ

که درود فرستی بر محمّد(ص) بنده برگزید ات

فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاقِ

درروز میثاق نزدیک که روز دیدارو ملاقات است

فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ دَاعٍ إِلَی کُلِّ حَقٍّ

آن بزرگواری که هر در بسته را گشود و به هرحقی دعوت فرمود

وَ عَلَی أَهْلِبَیْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاةِالْمَنَارِ

وبرخاندان پاکیز ه اش وراهنمایان روشنی بخش

دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ

وپایه های دین خدا و زمامداران کار بهشت و دوزخ

وَ أَعْطِنَا فِی یَوْمِنَا هَذَامِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ

و عطا کن به ما در این زور از عطای موجود در خزینه ات

غَیْرَمَقْطُوعٍ وَ لامَمْنُوعٍ

که نه پایان دارد و نه جلوگیری شود

تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ

گرد آوری برای ما بدان توبه و بازکشت خوبی را به سوی خودت

یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ

ای بهترین خوانده شدگان و ای بزرگترین مایه امید

یَا کَفِیُّ یَاوَفِیُّ؛یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ
ای کفایت کنند ? ای وفا دار ? ای که لطفش در نهان و خفاست

الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَأَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ

به لطف خویش بر من لطف فرما ? و به عفوت سعادتمندم کن

وَأَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لا تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلاةِأَمْرِکَ

و به یاریت کمکم ده و از یاد کریمانه ات فراموشم نکن

وَحَفَظَةِ سِرِّکَ وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ

ونگاهم دار از آلودگیهای روزگار

إِلَی یَوْمِ الْحَشْرِوَ النَّشْرِ

تاروز حشرو برانگیخت شدن

وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی

وگواه گیر برایم دوستانت را نگاه جان دادنم

وَحُلُولِ رَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی وَ انْقِضَاءِأَجَلِی

وسرازید شدنم در قبر و به پایان رسیدن کردارم و بسرآمدن عمرم

آیه های انتظار

ادامه دعا ...

اللَّهُمَّ وَاذْکُرْنِی عَلَی طُولِ الْبِلَی

خدایا یادم کن در دوران دراز پوسیده شدنم

إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَی

در آن هنگام که میان توده ههای خاک وارد شوم

وَ نَسِیَنِیَ النَّاسُونَ مِنَالْوَرَی

ومردم فراموش کار یکسره فراموشم کنند

وَ أَحْلِلْنِی دَارَالْمُقَامَةِ

ودر خانه ماندنی (بهشت ) فرودم ار

وَ بَوِّئْنِی مَنْزِلَ الْکَرَامَةِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ

ودر منزل کرامت جایم ده و از رفقای دوستانت

وَ أَهْلِ اجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ

وبرگزیدگان و مخصوصانت قرارم ده

وَ بَارِکْ لِی فِیلِقَائِکَ

ودیدارت را برمن مبارک گردان

وَ ارْزُقْنِی حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ

و حسن عمل روزیم کن ? پیش از آنکه عمرم بسر رسد

بَرِیئا مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِالْخَطَلِ

درحالی که پاک از لغزش وبدکاری باش

اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ

خدایا مرا به حوض نبی ت

مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ

پیامبرت محمد صلى اللّه علیه و آله (یعنى حوض کوثر) واردم کن

وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَبارَوِیّا سَائِغا هَنِیئا

و بنوشان مرا از آن حوض نوشاندنى سیراب کننده و روان و گوارا

لا أَظْمَأُبَعْدَهُ وَ لا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لا عَنْهُأُذَادُ

که دیگر تشنه نشوم و از ورود بدان جلوگیریم نکنند و بازم ندارند

وَ اجْعَلْهُ لِیخَیْرَ زَادٍ وَأَوْفَی مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ

و آن را برایم بهترین توشه راه و کاملترین وعد گاه

در روز بپا خاستن گواهان قرار بده

اللَّهُمَّ وَالْعَنْ جَبَابِرَةَالْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ

خدایا دور ساز از رحمتت سرکشان اولین و آخرین را

وَ بِحُقُوقَِ وْلِیَائِکَ الْمُسْتَأْثِرِینَ

وآنانکه به حقوق دوستان برگریزده ات تجاوز و تعدی کردند

آیه های انتظار

ادامه دعا.....

اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ

خدایا پایه های حکومتشان را درهم شکن

وَ أَهْلِکْ أَشْیَاعَهُمْ وَعَامِلَهُمْ

وپیروان و عمالشان را نابود گران

وَ عَجِّلْ مَهَالِکَهُمْ وَاسْلُبْهُمْ مَمَالِکَهُمْ

و به هلاکتشان تعجیل کن ومملکت هایشان را از آنها بگیر

وَضَیِّقْ عَلَیْهِمْ مَسَالِکَهُمْ

وراهها را برایشان تنگ فرما

وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَمُشَارِکَهُمْ

و آنانکه با ایشان سهیم و شریک هستند نیز از رحمتت دور کن

اللَّهُمَّ وَعَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ

خدایا شتاب کن در فرج دوستانت و حقوق از دست رفته شان

را به آنها باز گردان

وَأَظْهِرْبِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ وَاجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِرا

وقائمشان را به حق بازگردان و یارى ستاننده

وَ بِأَمْرِکَ فِی أَعْدَائِکَمُ ؤْتَمِرا

دینت و فرمانرواى در میان دشمنانت قرارش ده

اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِکَةِ النَّصْرِ

خدایا فرشتگان یارى دهنده را گرداگردشقرار بده

وَبِمَاأَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَةِالْقَدْر ِ

و بدان دستورى که در شب قدر بر او فرستى

مُنْتَقِما لَکَ حَتَّی تَرْضَی

وى را انتقام کشَنده براى خودت قرار ده بدان حد که تو خشنود گردی

وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلَی یَدَیْهِ جَدِیدا غَضّا

و دین تو به وسیله او و بدست او بصورت نو و تازه اى درآید

وَ یَمْحَض َالْحَقَّ مَحْضاوَ یَرْفِضَ الْبَاطِلَ رَفْضا

و حق کاملا خالص گردد و باطل یکسره از بین برود

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَی جَمِیعِ آبَائِهِ

خدایا درود فرست بر او و بر همه پدرانش

وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَأُسْرَتِهِ

و قرار ده ما را از اصحاب و نزدیکانش

وَ ابْعَثْنَافِی کَرَّتِهِ حَتَّی نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ

و در زمان رجعت او ما را برانگیز تا ما در زمان او جزء یارانش باشیم

اللَّهُمَّ أَدْرِکْبِنَا قِیَامَهُ

خدایا توفیق درک زمان قیام او را نصیب ما گردان

وَ أَشْهِدْنَاأَیَّامَهُ

و در روزگار ظهورش ما را حاضر کن

وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَارْدُدْ إِلَیْنَاسَلامَهُ

و درود فرست بر او و سلام او را بسوى ما بازگردان

وَ السَّلامُ عَلَیْهِ وَرَحْمَةُاللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ

و سلام و تحیت و رحمت خدا و برکاتش بر او باد

آیه های انتظار

ولادت آسمانی زمین

چشمانم را می بندم. سبک، آهسته، آرام. دارم خودم را از پشت پلک های

روی هم افتاده ام می بینم؛ خودم را که جزئی کوچک از خاک هستم.

نگاهم از خودم سُر می خورد. حالا تجسمِ پلک های بسته ام، معطوف به زمین است.

چشمانم هنوز بسته است و دارم می بینم؛ اما ولادتِ آسمانیِ زمین را.

آری، زمین؛ همان وسیعِ بی انتها.

آهسته آهسته، دارم لمس می کنم کشیده شُدَنَش را به وسعتِ بودن.

دارم باور می کنم، آرام آرام، بسطِ حرارتِ حیاتش را.

دارم می بینم دست هایش را که در تکاپویِ هستی، مواج است.

ستاره بارانِ سینه فراخش را دارم می بینم که در جریانِ باد، بی قرار شده است.

دارم می بینم که هسته اش کنده می شود و گسترده می شود

سفره نفسش بر پهنه پرالتهاب و همیشگیِ دریا.

غرور دریا را می شود احساس کرد در یک جا نشینی اش با زمین مقدس

و غرور آسمان را نیز که سینه به سینه، گویی یکی شده است با خاک!

نگاه خورشید را می شود دید؛ می توان دید که داغ شده است گونه های

طلایی اش از بازتابِ پرحرارتِ انوار خود بر سطح نوزاد خلقت.

زمین زاده شده است، از مرکز حیات و عرفان. حالا پلک هایم آرام از هم

کنده می شوند و چشم هایم فضا را می کاود.

بر زمین خیره می شوم؛ زمینی که جانش، عصاره قدمت را با خود دارد.

تسبیح می کنم خالقش را، مشتی از سطحِ لطیف دانه هایش برمی دارم

و رقصِ ریزشِ آرامش را نظاره گر می شود.

دستم را بو می کشم، عطر خاک را می بلعم و سپس

زایشِ بستر آسودن را شکر می گویم.