از امیرالمومنین (علیه السلام ) روایت شده است که فرمودند :

« اولین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد در بیست وپنج

ذی القعده بود . کسی که در این روز روزه بگیرد وشبش را

به عبادت بایستد ،عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش

را عبادت کرده است خواهد داشت.»

در این روز یک میلیون رحمت نازل می شود که نودونه هزار تای

آن برای روزه داران این روز و عبادت کنندگان این شب خواهد بود.

هر گروهی که در این روز برای ذکر پروردگار خویش گرد هم آیند ،

پراکنده نمی شوند مگر این که خواسته آنان داده می شود .

برای اهل مراقبت و سیر وسلوک ، طاعت وعبادت در این شب اهمیت

ویژه ای دارد زیرا نسبت به دیگر ایام مشهور مورد توجه عامه مردم نیست

و آنها کمتردر این ایام به طاعت خدا مشغول می گردند ، لذا دحوالارض

می تواند از ایام ممتازسال باشد زیرا توجه در زمان غفلت عموم از

مراقبات مهم باعث سرعت اجابتاست واعمال نزد حضرت حق

بزرگتر وبه قبول نزدیکتر واجر بیشتری دارد.

باشد تا روزی که ملک الموت جانمان را به تسخیر خود می گیرد این

اعمال و ترویج آن چراغی ویا آسایشی برای قیامت ومنزل ابدی ما باشد ،

آن روزی که ما به پیشگاه خدا ناله می زنیم و از ذات مقدس ربوبی طلب

مهلت به اندازه لحظه ای می کنیم که ندا می رسد هرگز و ما می مانیم واعمال

از پیش فرستاده شده .