**** دهمین لاله گلزارامامت****
* ویژه نامه ولادت فرخنده امام هادی علیه السلام *
فعالیتهای فرهنگی , هنری , ادبی
نرم افـزاری ، صوتی و تصویری
پرستوها برگشته اند و ابرهای حجاز، بارش آغاز کرده اند
در دهمین جشن شکوفایی زمین.
امروز، سکه دولت به نام تو می زنند که زبانت، زبان «علی بن ابی طالب»
استو امتداد رسالت آسمانی ات، به خطبه های غدیر ختم می شود.
تو از پشت سال ها رنج و خفقان آمده ای؛
از پشت سال ها سکوت و تهدید، از پشت سال های بی پناهی شیعیان.
صدای سم اسب های کربلا، در رنج نامه های زندگی ات هست
و حنجره ات گواهی می دهد به زخم های هجرت.
شانه هایت، پر از پشته های عدالت است که باید ببخشی
و در دست هایت نامه های رسالت است که باید بخوانی.
تو را پیشاپیش صبح فرستاده اند تا چشم های خواب آلود
را بیدار کنی و بشارت دهی به دولت عشق.
مقالات وسایر مطالب مرتبط
فروغی که از خورشید وجودش می تابید، روشن‌گر افکار
و راهنمای مردم بیدار بود.
ظلمت حاکم، آن حق مظلوم را به زندان افکند و در حصر نهاد،
ولی آن نور زندانى، پیوسته روشنایی می بخشید و
بر دل های محبان حکومت داشت؛
نه با سلاح، که با فلاح؛ نه با قدرت نظامى، که با فضیلت اخلاقى.
سخن‌چینان از جاذبه معنوی و برتری علمی اش در آتش حسد می سوختند
و حاکمان،او را رقیب حکومت می دانستند. او را از مدینه به سامرا بردند
تا مدینه بی خورشید بماند و پروانه‌ها، سرگردان و شیعه، پریشان،
ولی خلفای کوردل عباسى، کورتر از آن بودند
که فروغ جهانتاب او را درک کنند.
آنچه او را محبوب دل ها ساخته بود، پیوند با خدا، تکیه بر خالق
غنای از مخلوق، وارستگی از دنیا، وابستگی به ابدیت و دلدادگی به عبادت بود.
سلام بر جان روشن و ضمیر فروزانش که با نیایش و نجوا
با خدا مأنوس بودو سجاده و سحر، گواه یک عمر
تهجد و شب‌زنده داری اش بود».
سید محمد صادق میرقصری
ولادت دهمیـن گلبرگ آسمـانی، آیینه ی عصمت
هادی امّت، اسوه ی مجد وشرافت،نیای انسانیت
نای پـرخـروش ولایت ، نـاخـدای کشتـی هـدایـت
ستاره ی راهنمای بشریت، گلبرگ درخت رحمت
گنجینه ی ارزشمند کـرامت ، قله ی بلنـد فضیلت
برگزیده ی خداوند سرمد،دهمین لاله گلزارامامت
حضـرت امام هــادی علیـه الســلام بـرشیفتـگان
و شیعیان حضرتش وپیروان ولایت خجسته باد
دهمین چراغ روشن هدایت آمده است؛
بلند و پایدار، ایستاده بر پیشانی جبروت؛
آن چنان استوار که زانوان عصیان دشمنان را درهم فرو ریخته است.
سمانه، چنان بی تاب آمدنش بود که دقایق، درهم می تنیدند و تندتر می کوبیدند.
باران نور، شدت گرفته است «مدینه» خیره مانده است.
طنین شوقناک ملائک، آسمان را لبریز کرده است.
زمین در شکوفه می غلتد ـ شادیِ منتظران و هراس بیمناکان.
پیشوای دهم آمد و ترس در چشم های متوکل، نشست.
آمد و سمانه از آمدنش چنان شاد است که صدای فاطمه علیهاالسلام
را به شادباش آمدنش، نزدیک تر می شنود.
