روز دوازدهم: عفاف
دعای روز دوازدهم
«اللهمَّ زَینی فیهِ بِالسَّترِ وَ العَفافِ، وَاستُرنی فیهِ بِلباسِ القُنُوعِ وَ
الکَفافِ، وَاحمِلنی فیهِ عَلَی العَدلِ وَ الانصافِ، وامِنّی فیهِ مِن کُل
ما اَخافُ، بِعِصمَتِکَ یا عِصمَةَ الخائِفین»
فضیلت عفاف
1 - برترین عبادت:
امام صادق علیه السلام: «افضل العبادة العفاف ؛
بهترین عبادت پاکدامنی است» (1)
2 - اساس نیکیها:
علی علیه السلام: «العفة راس کل خیر ؛
پاکدامنی در راس تمام نیکیهاست» (2)
3- زکات زیبایی:
حضرت علی علیه السلام: «زکاة الجمال العفاف ؛
زکات زیبایی پاکدامنی است» (3)
موجبات عفاف
1 - رضایت به کفاف:
علی علیه السلام: «الرضا بالکفاف یؤدی الی العفاف ؛
راضی بودن به آنچه کفایت کند، موجب پاکدامنی میشود» (4)
2 - غیرت:
علی علیه السلام: «قدر الرجل علی قدر همته و عفته
علی قدر غیرته ؛
شخصیت به اندازه همت و پاکدامنی به اندازه غیرت است» (5)
3 - قناعت:
علی علیه السلام: «اصل العفاف القناعة ؛
اصل عفت، قناعت است» (6)
4 - عقل:
علی علیه السلام: «من عقل عف ؛
عاقل پاکدامن است» (7)
شرح دعای روز دوازدهم در بیان آیت الله مجتهدی(ره)؛
به عیب خودتان بپردازید نه به عیب دیگران
دعای روز دوازدهم:
اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکَفَافِ وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَی الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِین [1]
ای خدا در این روز مرا به زیور ستر و عفت نفس بیارای و به جامه قناعت و کفاف بپوشان و به کار عدل و انصاف بدار و از هر چه ترسانم مرا ایمن ساز به نگهبانی خود ای نگهدار و عصمت بخش خدا ترسان عالم.
اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ
خدایا در ماه رمضان مرا بدو چیز زینت بده؛ یکی: ستر و دیگری؛ عفاف
ستر یعنی؛ گناهان مردم را مخفی کن، دنبال عیوب خویشتن باش، خوشا بحال بنده ای که به عیب خودش می پردازد و به عیوب دیگران کاری ندارد [2]. اگر رفیق شما عیبی دارد به کسی نگو! این عمل شما از مصادیق غیبت است و اعمال چهل روز را از بین می برد[3].
همچون مگسان تو بر پلیدی منشین
شما مثل زنبور عسل باشید [4]؛ که فقط روی گل ها می نشیند؛ مثل مگس نباشید که بر رو پلیدی ها می نشیند؛ دوست شما اگر بدی دارد؛ بدی او را نبین؛ صفات خوب او را ببین [5] ؛ انقلاب خوبی های فراوانی دارد؛ بعضی ها مثل مگس فقط روی بدی های آن دست می گذارند؛ شما خوبی های آن را هم ببینید. اگر بدی هم می بینید؛ این بدیها هم از خودمان است و مربوط به انقلاب نیست؛ مراجع تضعیف انقلاب را جایز نمی دانند ؛ اگر تو انقلابی هم نباشی تضعیف انقلاب جایز نیست؛ اگر کسی علیه انقلاب حرف بزند و انقلاب تضعیف شود و آمریکا بیایید مطمئن باشید وضع ما بدتر می شود، بر فرض که انقلاب ما بدی هم داشته باشد، باز بهتر است از تسلط آمریکا بر ما بدتر از همه بدی هاست.
اگر کسی می گوید آمریکا بهتر است؛ بخاطر عوامی اوست؛ کسی که عاقل است؛ کسی که اهل مطالعه است؛ اینطور حرف نمی زند؛ شما مگر اوضاع عراق و دیگر بلاد مسلمین و دنیا را نمی بینید؛ آنها کجا امنیت دارند؟!.
یقینا اگر آمریکا بر ما مسلط شود دمار از روزگار مسلمین در می آورد؛ خدایا این انقلاب ما را به انقلاب حضرت مهدی(علیه السلام) متصل بفرما.
ادامه دعا
خدایا مرا به ستر زینت بده؛ مرا طوری قرار بده که دنبال عیب مردم نباشم؛ در حدیث آمده است: خوشا بحال کسی که عیوبش او را از پرداختن به عیب های دیگران باز داشته است. [6]
وَ الْعَفَافِ
عفاف به معنی؛ گناه نکردن است؛ و انسان عفیف؛ به معنی کسی که که اهل گناه نیست.
وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکَفَافِ
خدایا؛ به من دو لباس بپوشان؛ لباس قناعت و لباس کفاف؛ کفاف به معنی؛ راضی بودن به معاش بقدری که زندگی انسان بگذرد به قول مردم « آب باریکه » داشته باشد.
طلب روزی به قدر کفایت
رسول خدا در مسیری به گله گوسفندان رسیدند و به شبانی فرمودند: کمی شیر بیاورید؛ شبان مقداری شیر برای ایشان آورد و حضرت برای او دعا کردند، که خدایا به قدر کفاف به او روزی بده.
باز در جای دیگر حضرت از شبان دیگری در خواست مقداری شیر کردند؛ ولی آن شبان امتناع کرد و نیاورد؛ حضرت برای او دعا کردند؛ که خدایا به او مال و ثروت بده.
اصحاب تعجب کردند؛ و گفتند چگونه است که برای اولی که شیر آورد حضرت آنطور دعا کرد و برای دومی طلب مال و ثروت نمودند!؟
حضرت فرمودند: دعای حقیقی همان دعای اول بود؛ که برای او از خدا طلب روزی به قدر کفاف نمودم؛ چراکه مال زیاد اسباب زحمت آدمی است. [7]
فضل و بخشش علما
در باره شیخ محمد حسین زاهد، گفته اند؛ که کسی برای ایشان یک کیسه برنج آورده بود؛ ایشان به اندازه یک کاسه برنج از آن کیسه برداشتند و گفتند: همین مقدار برای امشب کافی است؛ و امر کردند که بقیه این برنج را به فقراء بدهید.
در قدیم مردم شب به شب غذا تهیه می کردند؛ اینطور نبود که برای چند ماه غذا در منزل ذخیره کنند! از خدا به قدر کفاف روزی بخواهید؛ ثروت زیاد خوب نیست؛ البته نداری هم خوب نیست . خلاصه اهل قناعت باشید.
شعر:
قناعت توانگر کند مرد را ****خبر کن حریص جهانگرد را [8]
درحدیث داریم « عَزَّ مَن قَنَع و ذَلَّ مَن طَمع » [9] قناعت انسان را عزیز میکند ؛ امثال شیخ محمد حسین زاهد ؛ که اهل قناعت بود ؛ عزیز بودند . روزی که ایشان رحلت کرد [10] تشییع جنازه با شکوهی برگزار شد به طوری که از مسجد جامع تهران تا ابن بابویه مردم پیاده او را حمل می کردند آن هم با آن جمعیت فراوان . همه این امور بخاطر اخلاقیات بالای ایشان بود که یکی از آن خصال صفت قناعت بود.
روزی مرحوم شیخ محمد حسین زاهد، مقداری ماست تهیه کرده بودند که با همسرشان بخورند؛ متوجه بوی غذا دیگری می شوند؛ از ایشان سئوال می کند که شما غذای دیگری هم درست کرده اید؟! همسر ایشان جواب داد، بله غذای ساده و مختصری مهیا کرده ام. ایشان گفتند: پس یکی از این دو خورش را بیاور و از هر دو غذا میل نکردند؛ هر کسی که اهل قناعت باشد عزیز است.
ایشان از وجوهات استفاده نمی کردند، کار می کرد و روزی خودش را در می آورد تا می توانید از سهم امام نخورید، خود من هم الان از سهم امام استفاده نمی کنم.
وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَی الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ
خدایا مرا اهل عدل و انصاف قرار بده
رفتار متواضعانه آیت الله شیخ حسین کبیر
مرحوم آیت الله شیخ حسین کبیر [11] وقتی برای خرید به قصابی می رفت به قصاب می گفت: از همان گوشتی به من بده که به همه می دهی؛ با اینکه ایشان مجتهد بود، خرید منزل را هم انجام می داد؛ به نانوایی هم که می رفت، تا آخر صف می ایستاد تا افراد جلوی او نان نمی گرفتند؛ ایشان نان نمی خرید؛ ایشان از اولیاء الهی بودند. این صفت ایشان بخاطر عدالت او بود.
وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ
خدایا از هرچیزی که از آن می ترسم در امانم بدار
بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِین
به عصمت خودت؛ به حفظ خودت؛ به نگهبانی خودت قسم که مرا از امور مورد ترس نگهداری کن و دعا های امروز را در حق من مستجاب کن.
ماه رمضان، ماه نزول قرآن و صعود انسان
ماه مبارک رمضان اینطور است که هم ماه «نزول» است
و هم ماه «صعود» است.
اینکه ماه نزول است را شما خوب می توانید بفهمید؛
چون در قرآن و در دعاهای ماه مبارک رمضان مطرح است که کلام
الهی -قرآن کریم- در این ماه، از مصدر وحی بر نبی مکرم
اسلام (ص) نازل می شود که خداوند به وسیله همان کلمات،
انسانها را در جمیع ابعاد پرورش می دهد و می سازد.
در سوره دخان آیه 3 می فرماید: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ»
و در سوره قدر آیه 1 نیز می فرماید:
«إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ».
در سوره بقره آیه 185
هم می فرماید:«شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدیً لِلنَّاسِ
وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ».
«قوس نزول» در ماه مبارک
همین تعبیر در دعای روزانه ماه رمضان هم هست.
در اکثر دعاهای ماه رمضان به این «قوس نزولی» اشاره شده
است که ماه مبارک رمضان، ماه نزول کلام الهی است.
به تعبیر دیگر، ماه رمضان ماه سخن گفتن ربّ است
با عبدش؛ یعنی ماهی است که ربّ، برای ساختن عبدش و
راهنمایی او به سوی قربِ خویش، با او سخن می گوید و سخن گفته است.
بنابر این قرآن در ماه مبارک رمضان نازل شد و
به تعبیر اهلش به صورت «جُملةً واحده» -به طور کلی و یکپارچه-
در شب قدر، بر قلب پیغمبر اکرم (ص) فرود آمد.
این همان قوس نزولی این ماه است.
تا اینجای مطلب شبهه ای نیست؛ این آیات قرآن است و
این هم دعا هایی که شما در ماه رمضان می بینید
و این مطلب در همه آن ها هست.
«قوس صعود» در این ماه
اما ماه مبارک رمضان همچنین ماه صعود است؛
یعنی چه؟
درست برعکس آن «قوس نزولی» که گفتیم، اینجا «قوس صعودی»
مطرح است. یعنی این ماه، ماه کلام عبد با ربّ است.
بله، در همه اوقات عبد می تواند با ربّ خود سخن بگوید،
ولی یک موقعیت خاصی هست که این سخن گفتن،
از نظر سازندگی، بُرد بیشتری پیدا می کند.
پروردگارا! پاک دامنی و پوشش، بنده را از نافرمانی
مولا باز خواهد داشت و بهترین پوشش، پرهیزکاری است.
مولای من! ثروت و عزت، دو بال انسان قانعند.
مرا به به واسطه قناعت، از نیکان امت محمد(ص) قرار ده
و این گونه در برابر نعماتت شکرگزارم نما
که قناعت پیشگان، به رویه عدل و انصاف پیش می روند.
خوف بزرگ از مجازات توست، اما تو بنده ات را
از هرآنچه جز تو بیم دارد، ایمن گردان.
تلاوت ترتیل جزء یازدهم قرن کریم
برای شنیدن تلاوت قرآن بر روی تصویر بالا کلیک کنید
هر که دارد سر سودای خدا بسم الله
هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله
میزبانان سحر منتظر مهمانند
هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله
چشمه ی آب حیات است مناجات سحر
هر که دارد طلب آب بقا بسم الله
ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم
آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله
سفره بندگی ماه خدا پهن شده
سفره ماست کنار شهدا بسم الله
دیده وا کن که خدا در بر ما بنشسته
همنشین است خدا با فقرا بسم الله
شد هلال مه دلدار حلال همگان
رویت یار حلال است تو را بسم الله
دست ابلیس که بسته است امان ازاین نفس
باید ای نفس کنی ترک خطا بسم الله
یادی از تشنگی روز قیامت باید
باب افطار گشوده ست به ما بسم الله
میهمان خانه ارباب کرم ماه خداست
ایها الناس سوی آل عبا بسم الله
روزه یعنی عطش روضه ی لب های حسین
هرکه دارد طلب خون خدا بسم الله
رحمت واسعه اینجاست سر کوی حبیب
هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله
در رکاب پسر فاطمه باید جان داد
هر که خواهد شود اینگونه فدا بسم الله
ژولیده
در خانه‌اش را که بکوبی، برایش روز و شب ندارد، پاسخت می‌گوید...
نمی‌شود کلون خانه‌اش را دق الباب کنی و دری برایت گشوده نشود
و یا ندایی، سلامت را پاسخ نگوید.
خانه‌اش تنها خانه‌ای است که نه روز می‌شناسد و نه شب...
نه وقت و نه بی وقت... نه باید با او قرار ملاقات بگذاری
و نه از او وقت بگیری؛
برای هر کسی که در خانه‌اش را بکوبد، آن اندازه وقت دارد
که اگر تو هر لحظه از روز در خانه‌اش را به صدا درآوری
و بخواهی از او که پای در دل‌هایت بنشیند
و به حرف‌هایت گوش دهد و راه چاره‌ای هم برایت بیان کند،
نگوید وقت ندارم که بالعکس، با روی باز هم پذیرایت شود...
یادت باشد اینجا تنها جایی است
که اسرارت را اگر فاش کنی، هیچ‌گاه ضرر نخواهی کرد...
اینجاست که بی ترس از سرزنش و تحقیر
بی ترس از محاکمه و مجازات می توانی به گناهت اقرار کنی
می توانی غرورت را بی محابا بشکنی
می توانی باخیال آسوده ازکوچک نشدن زانو بزنی ،
می توانی سر به خاک درش بگذاری
واظهار ندامت و طلب بخشش کنی
که خود فرمود :
این درگه ماه درگه نومیدی نیست
صدبار اگر توبه شکستی باز آی
یاواسع المغرة , ان استجیربک
ارحم یا اله العالمین
روز یازدهم
توفیق احسان
خداوندا در این روز احسان و نیکویی را محبوب من و فسق و معاصی
را ناپسند من قرار ده و در این روز خشم و آتش قهرت را به من حرام
گردان به یاری خود ای فریاد رس فریاد رسان .
احسان چیست؟
1 - سرشت نیکان:
علی علیه السلام:
«احسان سرشت نیکوکاران است.» (1)
2 - زینت علم:
علی علیه السلام:
«زینة العلم الاحسان; احسان زینت علم است.» (2)
3 - اوج ایمان:
علی علیه السلام:
«راس الایمان الاحسان; احسان راس ایمان است.» (3)
آثار و نتایج احسان
1 - عنایت خداوند:
قرآن کریم:
«ان الله لمع المحسنین ؛
خداوند با نیکوکاران است» (4)
2 - محبت الهی:
قرآن کریم:
«احسنوا ان الله یحب المحسنین، نیکی کنید
زیرا خداوند نیکوکاران را دوست دارد» (5)
3 - بذر دوستی:
علی علیه السلام:
«الاحسان الی المسیئ یستصلح العدو ;
نیکی به بد رفتار، دشمن را اصلاح میکند» (6)
4 - هدایت:
قرآن کریم:
«تلک آیات الکتاب هدی و رحمة للمحسنین، این است آیات کتاب
[خدای حکیم] که رحمت و هدایت استبرای نیکوکاران» (7)
5 - رحمت الهی:
قرآن کریم:
«ان رحمت الله قریب من المحسنین، البته
رحمت خداوند به نیکوکاران نزدیک است» (8)
6 - رفعت و بزرگی:
امام علی علیه السلام:
«بلندی مرتبه و مقام به وسیله نیکوکاری به دست میآید » (9)
7 - عاقبت به خیری:
علی علیه السلام:
«هر کس به مردم نیکی کند، عاقبت به خیر خواهد شد» (10)
