قنات رحمت

ماه رمضان، ماه محاسبه است؛
فرصتِ خلوت با خویش و خداست؛
موعد امتحان اخلاص است؛

فرصتی است تا دفتر دل را بگشایی و کتاب عمل را بازخوانی کنی.
مراقب باش که اینک سر سفره ضیافت الهی نشسته ای.

سحرهای پر برکت، افطارهای پرمعنویت، شب های دعای افتتاح
و کمیل، جلسات دعا و ترتیل و تلاوت، حالات روحانی انس
با قرآن و مفاتیح، تهجّد و سحرخیزی و چشمان بیدارِ پیش از طلوعِ سپیده صبح

دعاهای روزانه همه و همه مائده های آسمانیِ این ماه پرفیض است
و تو را دعوت کرده اند، تا به قدر تشنگی و توان و در حدّ
ظرفیت وجودی از این قنات رحمت بنوشی.

پس مراقب باش که تشنه و ناکام بر نگردی.

هرروز یک حدیث ناب

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :

لکل شیئى زکاة و زکاة الابدان الصیام.
رسول خدا که درود خدا براو و خاندانش باد می فرمایند:

براى هر چیزى زکاتى است و زکات بدنها روزه است.

 
الکافى، ج 4، ص 62، ح 3

*?* لحظات ناب مناجات *?*

? ویژه نامه روز چهاردهم ماه مبارک رمضان ?

تلاوت ترتیل جزء چهاردهم قرآن کریم



برای شنیدن تلاوت قرآن بر روی تصویر بالا کلیک کنید

ویژه نامه روز چهاردهم ماه رمضان درسایت آیه های انتظار

خدایا! تو را سپاس که دیگر بار، عمرم به دیدار این لحظه ها نائل شد.
تو را سپاس که نفس هایم فرصت دوباره رسیدن به این هوای هستی بخش را پیدا کردند.

من باز پیراهن نیایش و توحید بر تن می کنم و به خانه تو می آیم؛
به بزم بی ریایی که سفره از کرامت و عطای بی پایان تو دارد
و تمام بزم ها و آراستگی ها را از چشمم می اندازد.

خدایا! اینک در می زنم، در را به رویم باز کن
که شتابان به فراخوان میهمانی تو آمده ام؛
با دست های فقیری که دستان ثروتمند تو را می جوید.

دستم را بگیر و مرا در کنار این مجلس انس بنشان!
خداوندا! مرا با من و با خود آشنا کن و رخصت مهرورزی دوباره ام ببخش!

ساقیانه، روبه روی من بنشین و دلبرانه، با من سخن بگو
که اینک، خروش و غلغله هستی همه از سر عشق است
و حدیث با تو پیوستن و از ساغر تو جرعه نوشیدن، ورد لب هاست.

محرمانه با تو می گویم: دوباره در خلوت هایم پدیدار شو،
دوباره در اشک های قنوتنم شعله ور باش،

دوباره تسبیح ها و ذکرهای نیمه شبم را بی وقفه پاسخ ده،
دوباره «الغوث» و «ربنای» عاجزانه ام را اجابت کن
که من سر از پا نشناخته و دوان دوان، از همه عالم گریخته ام
و به اینجا که تویی، آمده ام.

ما در خلوت به روی غیر ببستیم
از همه باز آمدیم و با تو نشستیم

دعای مجیر در روزهای 13 ،14 و 15 ماه رمضان

خواند دعای «مجیر» در روزهای 13، 14 و 15 ماه مبارک سفارش شده است .

این نکته را نباید فراموش کرد که دعا تنها برای دست‌یابی به ثواب نیست،
بلکه اصل دعا خواندن برای رسیدن به کمال است.

سُبْحانَکَ یا اَللّهُ تَعالَیْتَ یا رَحْمنُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى خدا برترى تو اى بخشنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده


سُبْحانَکَ یا رَحیمُ تَعالَیْتَ یا کَریمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى مهربان برترى تو اى کریم پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا مَلِکُ تَعالَیْتَ یا مالِکُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اىپادشاه برترى تو اى مالک پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا قُدُّوسُ تَعالَیْتَ یا سَلامُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى مبرا از هرعیب برترى تو اى سلامت بخش پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا مُؤْمِنُ تَعالَیْتَ یا مُهَیْمِنُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى امان بخش برترآمدىاى نگهبان پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا عَزیزُ تَعالَیْتَ یا جَبّارُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى نیرومند برتر آمدىاى با جبروت و عظمت پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا مُتَکَبِّرُ تَعالَیْتَ یا مُتَجَبِّرُ َجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى داراى بزرگى وکبریاء برتر آمدى اى صاحب جلال و شوکتپناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا خالِقُ تَعالَیْتَ یا بارِئُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى آفریننده برتر آمدى اى پدید آرندهپناه ده ما را از آتش اى پناه

سُبْحانَکَ یا مُصَوِّرُ تَعالَیْتَ یا مُقَدِّرُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

ده منزهى اى صورت ده برتر آمدى اى اندازه گیر کارها پناه ده مارا ازآتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا هادى تَعالَیْتَ یا باقى اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى راهنما برتر آمدى اى باقى پناه ده ما را از آتشاى پناه ده

سُبْحانَکَ یا وَهّابُ تَعالَیْتَ یا تَوّابُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى بخشنده برتر آمدى اى توبه پذیر پناه ده ما را از آتش اى پناهده

سُبْحانَکَ یا فَتّاحُ تَعالَیْتَ یا مُرْتاحُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى گشاینده برتر آمدى اى آسایش بخش پناه ده ما را از آتش اى پناهده

سُبْحانَکَ یا سَیِّدِى تَعالَیْتَ یا مَوْلاىَ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى آقاى من برترى تو اى سرور من پناه ده ما را از آتش اى پناهده

سُبْحانَکَ یا قَریبُ تَعالَیْتَ یا رَقیبُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى نزدیک برترى تو اى مراقب اعمال بندگان پناه ده ما را از آتش اىپناه ده

سُبْحانَکَ یا مُبْدِئُ تَعالَیْتَ یا مُعیدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى آغاز کن آفرینش برتر آمدى اى بازگرداننده پناه ده ما را از آتش اىپناه ده

سُبْحانَکَ یا حَمیدُ تَعالَیْتَ یا مَجیدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى پسندیده برتر آمدى اى ستوده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا قَدیمُ تَعالَیْتَ یا عَظیمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى دیرینه برترى تو اى با عظمت پناه ده ما را از آتش اى پناهده

سُبْحانَکَ یا غَفُورُ تَعالَیْتَ یا شَکُورُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى آمرزنده برتر آمدى اى پاداش ده سپاسگزاران پناه ده ما را از آتش اىپناه ده

سُبْحانَکَ یا شاهِدُ تَعالَیْتَ یا شَهیدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى شاهد برترى تو اى گواه پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا حَنّانُ تَعالَیْتَ یا مَنّانُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى بسیار مهربان برترى تو اى نعمت بخش پناه ده ما را از آتش اى پناهده

سُبْحانَکَ یا باعِثُ تَعالَیْتَ یا وارِثُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى برانگیزنده برترى تو اى ارث بر جهانیان پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا مُحْیى تَعالَیْتَ یا مُمیتُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى زنده کننده برترى تو اى میراننده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا شَفیقُ تَعالَیْتَ یا رَفیقُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اىمهربان برترى تو اى رفیق پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا اَنیسُ تَعالَیْتَ یا موُنِسُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى همدم برترىتو اى مونس پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا جَلیلُ تَعالَیْتَ یا جَمیلُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى شوکتمند برترى تو اىداراى جمال و زیبایى پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا خَبیرُ تَعالَیْتَ یا بَصیرُ ِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى آگاه برترى تو اىبیناى به کارها پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا حَفِىُّ تَعالَیْتَ یا مَلِىُّ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى مهربان برترى تو اى بىنیاز مطلق پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا مَعْبُودُ تَعالَیْتَ یا مَوْجُودُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى معبود حقیقى برتر آمدى اى موجود بالذات پناه ده مارا از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا غَفّارُ تَعالَیْتَ یا قَهّارُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى اى آمرزش پیشه برترى تو اى داراى قهر و سطوت پناه ده ما را ازآتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا مَذْکُورُ تَعالَیْتَ یا مَشْکُورُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى یاد شونده برترى تو اى سپاس دارنده پناه ده ما را از آتش اى پناهده

سُبْحانَکَ یا جَوادُ تَعالَیْتَ یا مَعاذُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى بخشنده برترى تو اى پناهگاه پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا جَمالُ تَعالَیْتَ یا جَلالُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهىتو اى اصل هر زیبایى برترى تو اى بخشنده هر بزرگوارى پناه ده ما را از آتش

سُبْحانَکَ یا سابِقُ تَعالَیْتَ یا رازِقُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

اىپناه ده منزهى تو اى سبقت گیرنده برترى تو اى روزى دهنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا صادِقُ تَعالَیْتَ یا فالِقُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى راستگفتار برترى تو اى شکافنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا سَمیعُ تَعالَیْتَ یا سَریعُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى شنوا برترىتو اى شتابنده در اجابت پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا رَفیعُ تَعالَیْتَ یا بدیعُ َجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى بلندمرتبه برترى تو اى آفریننده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَکَ یا فَعّالُ تَعالَیْتَ یا مُتَعالُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ یا مُجیرُ

منزهى تو اى کننده آنچه بخواهى برترى تو اىوالامرتبه پناه ده ما را از آتش

تو انسان را پاک آفریدی
و او را بر آفریدگانت برتری بخشیدی
راهش نمودی و از گناه بازَش داشتی
هدایتش کردی و بذر محبت خویش در نهادش کاشتی
دنیا اما چه فریبا!
و پدیده‌هایش چه نامانا!

اگر کامیاب شوم و خود را از ناپاکی‌ها دور دارم
و اگر توفیق یابم و خویشتن را به نبرد با پلیدی‌ها بگمارم
به سرشت خویش نزدیک شده‌ام
و در شمار انسان‌های نیک درآمده‌ام

آفریدگارا !
ای که مرا پاک خواسته‌ای !
امروز تو خود گونه‌گونه پلیدی از من بزدای
و مرا هماره پاک، پاک و پاکیزه فرمای

گردونه‌ی بازیِ روزگار است و هزار رنگ و هزار گردِش
چرخه‌ی پرپیچ‌وتاب زندگی است و هزار شکل و هزار چرخِش
آن که از تو نگسست
و دل به تو بست
و بر زورق پرامید تو نشست
از این گرداب هولناک برست
و آن که بند خویش از تو برید
و کبوتروار این سو و آن سو پرید
هرگز به ساحل امن و آسایش نرسید

اگر حال و روز مرا تماشا کنی
و مرا بر دگرگونی‌های روزگار شکیبا کنی
آبرویم را نبرده‌ا‌ی
و خواسته‌ی امروزم برآورده‌ای

من از رسم عارفان آموخته‌ام که از غیر تو بپرهیزم
و تنها و تنها به ریسمان محکم و استوار تو درآویزم
من از نیک‌مردان فرا گرفته‌ام که در زندگی خویش به‌گزین باشم
و پیوسته با بهترین مردمان همنشین
من از بزرگان درس‌آموز شده‌ام که از خواسته‌های خود نکاهم

و این همه را از خدای بزرگ خویش خواهم
امروز خواهش از من و دهش از تو
زاری و لابه از من و نوازش از تو
درد از من و درمان از تو
ناله از من و احسان از تو
بر منِ بی‌مَنَت منّت نه
و مرا به پارسایی و خویش‌بانی
و همنشینی با نیکان توفیق ده

دیدگانِ بی‌نورِ بینوایان که تماشا نتواند
تنها در برابر مددهای بی‌دریغ تو درخشندگی یابد
و چشمان بی‌سوی مسکینان
تنها تا به برق نگاه پرمهر تو افتد، خوش بتابد
یاری تو دستگیر ما
و دست بی‌مثال تو یاور بی‌نظیرمان

کتاب رمضان، دستاورد نقره‏ای روح انسان است.
در پرتو تلاش و مجاهدت‏های نفس، سپیده‏باران می‏شویم
از سحرهای «ابوحمزه» از شب‏های «افتتاح».

رمضان، یعنی دریایی در کنار ما،
تا دل‏های غبارآلود را در آن شست‏وشو دهیم.

رمضان، یعنی باغستانی از عطرهای خدا.

با حلول رمضان، شیرینی سحرهای مناجات، رنگ می‏گیرد
و محبت و قرب، در دل‏های خشکیده بشر جوانه می‏زند.
باید برای دقیقه‏های سبز این ماه، نوروزی‏ترین تبریک‏ها را فرستاد.

در سرزمین اردیبهشتی رمضان، هر چه هست،
خرمی و نشاط است؛ اگر حکمت‏ها را دریابیم.
اگر بهره‏های معنوی امساک را بدانیم،
چشم‏های ما تا رمضان دیگر، زیبا می‏بینند
و دهان‏های ما، کلمات خشک دنیا را به کار نمی‏برند.

رمضان یعنی گشوده شدن درب‏های رو به قرآن،
تشنگی برای دریافت حقایق آسمانی.
گمنام‏ترین لذت‏ها در متن این کشف عرفانی جا دارند.

رمضان که می‏آید، دل‏ها چون بلبلانِ مست،
شیفته گلزار انس می‏شوند.
رمضان که می‏آید، خلوتکده ‏های آبی شب،
دریاترین غزل‏ها را می‏سرایند.

دست‏ها بوی خوش مفاتیح می‏دهند و تسبیح.
آسمان، چقدر بر این یاس‏های نیایش غبطه می‏خورد.
رمضان، فرصتی است تا دل با گل صمیمی ‏تر باشد.