ادامه مطلب

لجه ای از بحر کلام نورانی سالار شهیدان

قال اباعبدالله الحسین علیه السلام

اَ یُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى المَکارِمِ وَ سارِعوا فِى المَغانِمِ وَ لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تَجعَلوا

امام حسین علیه السلام می فرمایند:

اى مردم در خوبى ‏ها با یکدیگر رقابت کنید و در بهره گرفتن از فرصت‏ها شتاب نمایید
و کار نیکى را که در انجامش شتاب نکرده‏اید، به حساب نیاورید.

(بحارالأنوار، ج 75، ص 121)

چشم ما تا که به زخم بدنت گریان است
اشک ما گوهر رخشان یم عرفان است

به همان آیه که خواندی به سر نیزه قسم
خون پاک تو، حیات دگر قرآن است

دین ز خون بدنت جامه گلگون پوشید
گرچه در دامن صحرا بدنت عریان است

حوض کوثر شود از اشک محبان تو پر
ساقی اش دست خدای اَحد منّان است

هرکه را نیست به دل داغ تو، داغش به جگر
هر کجا نیست عزاخانه تو زندان است

کفن عاشق تو، پیرهن سینه زنی است
خاک زنجیرزنت، درد مرا درمان است

آب تا روز قیامت جگرش می سوزد
که تو خود خضر حیاتی و لبت عطشان است

اولین روضه جانسوز تو را خوانده خدا
اولین گریه کن تو پدر انسان است

حَیَوان بهر تو گریند، خدا می داند
منکر گریه به تو پست تر از حیوان است

چه به دوزخ ببرندش، چه به گلزار بهشت
چشم “میثم” به جراحات تنت گریان است

سازگار

ماهرچه داریم ازکربلاوعاشورااست.

مانمک پرورده ی سفره ی توهستیم.ای حسین

عشق به کربلاوزیارت،یک دم اززبانمان نمی افتد.

صبح هاوقتی سفره ی دعاوعزاگشوده می شود
دل وروحمان گرسنه وتشنه ی عشق می شود

ابتداچندمشت(آب بیداری)به صورت جان میزنیم،
تاخواب غفلت رابشکنیم.

زیارتنامه راکه می بینیم،چشم هایمان آب می افتد
السلام علیک راکه می شنویم،
بوی خوش کربلابه مشاممان می رسد


بغض عاشوراگلویمان رامی گیرد،
هوای دلمان ابری می شودوآسمان دیدگانمان بارانی.

بارا ن اشک،ما را تا دریای کرامت توپیش می برد
چه کنیم؟این دل،مال توست

تاکه نامت می بریم ازدیده آب آید برون...
غذای روح ماازعطای توست.