دوستت دارم، معلم!
بی ادعا چراغِ روشنِ دانش
صبور پیامبرِ خستگی ناپذیر تعلم
مهربانْ پدرِ تأدّب؛
معلم، دوستت دارم و بر دستان پرمهرت بوسه می زنم.
بر همت بلند و غیرت بجایت آفرین می گویم و
بر تلاش بی وقفه و هدف والایت رشک می برم.
آب و آیینه دار دقایق تُرد کودکی ام، فانوسْ به دستِ کوچه های
پُر خَم حادثه، راه دان و راه شناس!
قدم های ملکوتی ات بر چشمانم و بلاگردان
تن رنجورت، جانم؛ معلمم، نشانه رحمت آسمان!
دوستت دارم.
سیدحسین ذاکرزاده
