آخرین ستاره
از روشنای پرشکوه امامت آمدی تا حجت را بر ما تمام کنی.
آمدی تا آخرین شاخه های درختانِ زمین را به
خورشیدی ابدی پیوند زنی و این چنین، سرتاسر
جهان را «یا هو» یت فراگرفت.
چشمانت، این استعاره های باران، بوی خاک
جانمان را بلند کرده است.
ای بزرگ!
ببین چگونه تاروپودمان را معطر کرده ای.
نگاهت، حلول یازده ستاره است و ما با وسیعِ آسمان،
دوازدهمین بارش را به جشن نشسته ایم.
طاق نصرت ها را می بینی؟!.
