پیامبر مى رود؛ ولى...
نفس هاى آتشین تو، در کلمه کلمه معجزه جاویدانت تا همیشه زنده است
و «کلام» ـ که اعجاز توست ـ هر بار با زبانى دیگر و
بیانى دیگر، خوانده مى شود و اوج مى گیرد.
کلام تو که همان کلام الهى است، همچون چشمه اى لایتناهى است
و هنوز بر دشت هاى دور و کویر خشک جان هاى مرده نازل مى شود.
هنوز صداى «إِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذىِ خَلَقَ» است که مى آید و
در غارهاى تفکر مشتاقان، نداى عرش را برمى انگیزد.
هنوز صداى «اِقْرَأْ وَ رَبُّکَ الاْءَکْرَم»، دیدگان حقیقت طلب را به
خوانش صحیفه هاى رحمت فرامى خواند و دست هاى
شکرگزار را به نوشتن کتیبه هاى تفسیر.
پیامبر خواهد رفت، ولى هر باره هزاران جان تحول یافته مثل
پیامبر خواهند آمد و هزاران بار دیگر نغمه هاى
الهام، دهان به دهان تکثیر خواهد شد.
