از فرش تا عرش، امتدادِ فرشته است و نور... .
...و مدینه، چشم به راهِ طلوعِ دهمین خورشید،لحظه ها را میشمارد.
امشب، دلِ شب، چلچراغی درخشان در آسمانِ مدینه است.
امشب، حرم آسمان، چراغانیست.
ستاره ها، فانوسهایی روشن در دستِ فرشتگان، و ماه
روشنترین آیینه بر طاقچه آسمان است امشب.
امشب، فرشتگان بر خانه خورشید نُهُم، سبد سبد گلِ بهشتیمیپاشند.امشب، نوزادِ مبارکی به دنیا میآید تا خورشیدِهدایتِ انسان به ملکوت شود.
او می آید تا پرچمدار علم مکتب جعفری باشد.
او میآید تا با نورِ دانش، ظُلمت «متوکل عباسی» را بشکافد.
او می آید تا خون خدا را در شریان جهان مرده جاری کند.
او می آید تا آسمان را چون کوله باری سبز بر دوش گیرد
و رسالت هزاران ساله دین را به مقصد برساند.
خورشید دهم، می آید تا پدر خورشید یازدهم و نیای گل نرگس باشد.
امشب، مدینه در باغی از عطر گُل محمدی جاریست.
شانه های شهر، خیس باران گُل و ستاره است.
از هفت آسمان، صدای دَف میبارد.
و آوای تهنیت فرشتگان در ملکوت شب شنیدنیست.
