یک جرعه معرفت :

قالَ الاْ مامُ ابوجَعْفَر محمّد بنِ علیّ باقرُ العلومِ

صَلواتُ اللّه وَ سَلامُهُ عَلَیْه :

إ ذا اءرَدْتَ اءنْ تَعْلَمَ اءنَّ فى کَ خَیْراً، فَانْظُرْ إ لى قَلْبِکَ

فَإ نْ کانَ یُحِبُّ اءهْلَطاعَةِ اللّهِ وَ یُبْغِضُ اءهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفیکَ خَیْرٌ؛

وَاللّهُ یُحِبُّک ، وَ إ ذا کانَ یُبْغِضُ اءهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ یُحِبّ اءهْلَ

مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فیکَ خَیْرٌ؛ وَ اللّهُ یُبْغِضُکَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ اءحَبَّ.

 

اما باقر علیه السلام فرموده اند :

اگر خواستى بدانى که در وجودت خیر و خوشبختى هست

یا نه ، به درون خود دقّت کن اگر اهل عبادت و طاعت را دوست

دارى و از اهل معصیت و گناه ناخوشایندى ، پس در وجودت

خیر و سعادت وجود دارد؛

و خداوند تو را دوست مى دارد.

ولى چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشایند باشى

و به اهل معصیت عشقو علاقه ورزیدى ، پس خیر و خوبى

در تو نباشد؛ و خداوند تو را دشمن دارد.

و هر انسانى با هر کسى که به او عشق و علاقه

دارد، با همان محشور مى گردد.

 

اصول کافى : ج 2، ص 103، ح 11، وسائل الشّیعة : ج 16، ص 183، ح 1.