در عرصه های خوف و خطر پا گذاشتید
رفتید و عشق را به تماشا گذاشتید!
هم سنگران هم سفرم! از چه رو مرا
با کوله بار خاطره تنها گذاشتید؟
در طی این طریق به سوی رها شدن
رسم وفا نبود مرا جا گذاشتید
با پیکری تنیده به خون، لحظه عروج
سر را به روی دامن زهرا گذاشتید
از هر چه داشتید گذشتید با امید
بر هر چه داشتید به دل، پاگذاشتید
در اشتیاق شعله این شمع سوختید
رفتید و عشق را به تماشا گذاشتید
سید عبداللّه حسینی
