سلام نزد قبرهاى شهداى اُحد

و در روایت عقبه از حضرت صادق(علیه السلام) مذکور است که چون از نماز کردن

در مسجد «فضیخ» فارغ شوى برو به جانب کوه اُحد و ابتدا کن به مسجدى که در

پایین سنگستان است، و در آن نماز بکن. پس برو به سوى قبر حمزه بن عبد

المطلب(علیه السلام) و سلام کن بر او، پس برو به سوى قبرهاى شهدا، و بایست نزد

آن قبرها و بگو: السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَهْلَ الدِّیارَ * اَنْتُمْ لَنا فَرَطٌ وَاِنّا بِکُمْ لاحِقُونَ.

بدان که شیخ مفید و سیّد و شهید(رحمهم الله) زیارت مبسوطى از براى حمزه سیّد

الشّهدا(علیه السلام) و سایر شهداى اُحد نقل کرده اند، و بعد از زیارت شهدا گفته اند که

بخوان سوره «إِنّا أَنزلناه» را هر قدر که ممکنت باشد، و از براى هر مزورى دو

رکعت نماز زیارت کن. و حقیر چون بنابر اختصار داشتم به آن چه در حدیث رسیده

بود اکتفا کردم. و اگر شهداى اُحد در روز شهادتشان زیارت شوند بسیار مناسب است،

و روز شهادت ایشان یا نیمه یا هفدهم شوّال است. پس در آن مسجد نماز بکن که از آن

موضع رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بیرون رفت به سوى اُحد در وقتى که با کفّار

مکّه جنگ کرد، پس در آن جا نماز کرد و به جنگ رفت. پس باز گرد و نماز کن نزد قبر

شهدا آنچه خدا براى تو مقرّر کرده باشد...

و نیز در روایت کامل الزّیاره است که آن حضرت فرمودند که: به ما رسیده است که

پیغمبر(صلى الله علیه وآله)چون نزد قبور شهدا مى آید مى گفت: «السَّلامُ عَلَیْکُمْ بِما

صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ».

وثقه الاسلام در کافى به سند صحیح از هشام بن سالم روایت کرده که گفت: شنیدم که

حضرت صادق(علیه السلام)مى فرمود که: «حضرت فاطمه بعد از رسول خدا(صلى

الله علیه وآله)، هفتاد و پنج روز در دنیا زندگانى فرمود و در این مدّت هیچ کس آن

مظلومه را خندان ندید، و در هر هفته روز دوشنبه و روز پنجشنبه مى رفت به سوى

قبور شهداى اُحد و مى فرمود: در این جا بود مکان رسول خدا(صلى الله علیه وآله)و

این جا بود مکان مشرکین».

و در روایت دیگر: «حضرت فاطمه(علیها السلام)در آن جا نماز مى خواند و دعا مى

کرد و پیوسته چنین بود کار آن حضرت تا از دنیا رحلت فرمود».

مؤلّف گوید که: علماى تاریخ مدینه گفته اند که عبد اللّه بن جحش که خواهر زاده

حمزه(علیه السلام)است نیز در بقعه او مدفون است، و مادر خلیفه الناصر لدین اللّه در

سال پانصد و هفتاد قبّه اى عالیه بر قبر آن ها بنا کرد. و گفته اند که در سمت قبله

چسبیده به کوه احد مسجدى است که بنیانش منهدم شده، گفته شده که حضرت

رسول(صلى الله علیه وآله)در آن جا نماز ظهر و عصر را بجا آورد. و نیز در جهت

قبله این مسجد موضعى است سوراخ در کوه به قدر سر آدمى، گفته شده که آن

حضرت نشسته اند بر روى سنگى که در زیر او واقع است. و هم چنین در شمالِ

مسجد غارى است در کوه که عوام النّاس مى گویند پیغمبر داخل آن شده، و این مطلب

صحّتى ندارد زیرا که چنین چیزى نقل نشده. و نیز گفته اند که باید زیارت کرد خود

کوه اُحد را، و در اخبار بسیارى از آن ها مذکور است که فرمودند: «اُحد کوهى است

که دوست مى دارد ما را، و ما نیز او را».

و سمهودى شافعى در خلاصه الوفا روایت کرده از جابر که گفت که: حضرت موسى

و هارون(علیهما السلام)حج کردند، پس گذشتند به مدینه طیّبه، از یهود آن جا خوف

کرده مخفیّاً به سمت احد رفتند. همین که آن جا رسیدند حالت موت در حضرت

هارون(علیه السلام) ظاهر شد. پس جناب موسى(علیه السلام)از براى او قبرى حفر

کرد و هارون داخل آن قبر شد و رحلت فرمود، پس جناب موسى خاک بر روى او

ریخت و او را در آن جا دفن کرد. و شیخ جلیل علىّ بن ابراهیم قمّى(رحمه الله)در

تفسیر خود از حضرت باقر(علیه السلام)روایت کرده که آن حضرت فرمود که:

«موسى و هارون(علیهما السلام)هر دو درتیه ] و بیابان [رحلت نمودند و وفات هارون

پیش از موسى(علیه السلام)بوده».

آیه های انتظار