کجا روم که درِ لطف تو به من باز است
شها زتوست در عالم هر آنچه آواز است
کسى به باب دگر مى رود که اندیشد
که بسته بابِ تو و باب دیگران باز است
کبوترى که وطن کرد بر درِ حَرَمت
کجا دگر به سرِ او هواى پرواز است
کسى که از دم گرم تو ذوق صحبت یافت
کجا دگر به دم سرد خلق دمساز است
کسى که نازکشى چون تو نازنین دارد
بجاست بر مَلک و بر فَلَک گَرَش ناز است
خوش آنکه در ملأ عام با تو همدوش است
خوش آنکه در حرمِ خاص با تو همراز است
براى رهرو کوى تو راه نزدیک است
زبهر قاصد بابت، مدام در باز است
بیامدیم به باب اللهى به درگه تو
کرم نما و عطا کن که جاى اعزاز است
