ای دختر رسول خدا؛
ای بهانه هستی عالم؛ ای بزرگ ترین اسوه صبر
اینک آن گونه جان سوز و جان گداز می روی که
چشم های صبورترین و مظلوم ترین بنده خدا
علی مرتضی علیه السلام ، نیز لحظه ای نباریدن را تاب نمی آورد.
آینه مهربانی و رحمت بودی و اینک با دریایی از
درد و اندوه می روی. برای صبوری و تحمل آمده بودی
و اینک با کوهی از بارِ سختی و مصیبت باز می گردی.
آمده بودی برای صبوری، برای بردباری و ایستادگی؛
برای آن که در کودکی مادرِ پدر باشی
و در جوانی یاورهمسر و اینک همسرِ داغ دارِ توست که
به تنهایی بار آن همه مصیبت را با درد فراق تو یک جا به دوش می کشد
با غسل دادن تو، همه دردها و رنجها را دوره می کند
اشک می ریزد، امّا تاب می آورد.
همه صبوری تو و همه بردباری این لحظه های پر درد
همسرت علی علیه السلام برای آن بود که گوهر اسلام تابنده بماند
و اینک ما دوستداران و عاشقان تو امانت دارانِ آن گوهریم
و در حفظ این امانت از تو یاری می خواهیم.
یاری مان کن که سخت محتاجیم.
امضاء
