سلام، ماه خدا! بر بام های این همه فراوان، هلال نو رسیده، سوسو می زند و صدای آسمان، در دل ها فراگیر می شود:
ای اهل زمین! ماه خدا فرا رسید. همه برمی خیزند و پیراهن ها را از سکوت یک ساله می تکانند.
سجاده ها را از سر می گیرند...قرآن ها، از نو متولد می شوند. سفره ها رنگ دیگر می گیرند؛
رنگ بزم خداوندی؛ رنگ تبرک بی دریغ، رنگ مائده های آسمانی. دل های وضو گرفته، نفس زنان، به درگاه رحمت می آیند:
خداوندا! تمام معبرها را در انتظار رسیدن رمضانِ تو، آب و جارو کرده ایم. شاهد باش که با آغوش شوق، در به رویش می گشاییم؛ پس سفره های دست هایمان را خالی نگذار. سودابه مهیّجی
