و” مسیح ” متولد شد،
گلی سپید بر دامنی رویید
که بر آن تنها و تنها ” روح القدس ” نشسته بود،
غنچه ی عشقی بر شاخه ی سبزی
که از بوسه ی عاشقانه ی نسیمی بارور شده بود.
نسیمی که از دم پاک و اهوایی خداوند
در ” هوای مریم ”برخاسته بود.
روح شگفتی که از کالبد زیبای ” کلمه ” سرکشیده بود.
کلمه ای که با ” قلم زرین ”خداوند
بر دفتر ابرفام روح ناآرامِ رامِ مریم
نقش شده بود.
