نسیم، بوی خوشت را وزید و مشام دشت های دور دست را نواخت.دشت ها شمیم روح بخشت را به گوش غزالان زمزمه کرد
و آهوان، سایه امن مهربانی ات را به وجد آمدند.
تا تو آمدی، دنیا نفس راحتی کشید.
یا ثامن الائمه، تا جهان ابد در زیر سایه ات سروسامان گرفته است.
نیشابور، دیری است چشم به راه آمدنت نشسته
و تشنه باران احسان توست.
خوش آمدی رئوف اهل بیت!
از این پس، آهوان سرگردانی و بی پناهی خود
را برمدار مهربانی تو خواهند آورد.
از این پس کبوتران در سایه گنبد طلایی آستانت خواهند آرمید.
فرشتگان بهانه دارند تا هر روز و هر لحظه
آستان مقدست را به طواف در آیند.
تو آمدی و شیعه دلگرم شد.
ولایت و محبت تو دژ محکمی است که تشیع را در خود پناه داده است.
هنوز جهان مست کلام توست که نور باریدی:
«کلمَةُ لا إِلهَ إلاَّ اللّه حِصْنِی...»
