چه معصومانه میخندی و کودکانه نگاه میکنی!
تو پاکترینی و فرشته از چشمانت فرومیریزد.
پاکی و اصالت، از شاخسار خاندان معصومت ریشه میگیرد؛
پاکی تو که معصومه نام گرفته ای و مریم اهل بیتی
و کریمه آسمان و زمین.
قم، بوی توس میدهد
امروز شهرمان را به یمن میلادت آذین بسته ایم.
گنبد طلایی حرمت، در هاله چراغ های رنگین
و نوارهای نورانی، چقدر ملکوتی شده است!
موسیقی شادی که از مناره ها بلند است، در کوچه
پس کوچه های شهر میپیچید. همه جا گل است و شیرینی؛
همه سرشار از شادمانی اند.
... اما نمیدانم چرا شهرم، عطر توس گرفته است!
شاید مسافری غریب به تهنیت و شادباش آمده است؛
شاید برادری به دیدار خواهری... شاید...
