مادر، دوست دارم چون کبوتری بر پنجره قلبت بنشینم
و بال فروتنی بر زمین بیفکنم.

دوست دارم که زلال کلامم را
از مروارید ادب و مهر پر سازم و بر دل خسته ات ببارم.

دوست دارم که دست به دعا بردارم
و خدا را به آیات خودش بخوانم

که :پروردگار من، پدر و مادرم را مورد لطف خود قرار ده،
چنان که آنان در کودکی مرا پروراندند.»