باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا
جامه عید بپوشند، چه شاه و چه گدا

بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست
نازم آن مطرب مجلس که بود قبله نما

صوفى و عارف از این بادیه دور افتادند
جام مى گیر ز مطرب، که روى سوى صفا

همه در عید به صحرا و گلستان بروند
من سرمست زمیخانه کنم رو به خدا

عید نوروز مبارک به غنى و درویش
یار دلدار! زبتخانه درى رابگشا

گرمرا ره به در پیر خرابات دهى
به سروجان به سویش راه نوردم نه به پا

سالها در صف ارباب عمائم بودم
تا به دلدار رسیدم، نکنم باز خطا

امام خمینى(ره)