چه زود رفتی
قرآن را بوسیدم، گلبرگهای یاس
از لابه لای ورق ها فرو ریخت.
یاسها چقدر شبیه تواند،فاطمه!
ای گم گشته بقیع!
کدام گمشده به تو پناه آورد و پیدایش نکردی؟!
ای بهشت گمشده پهلو شکسته، کدام شکسته!
از تو التیام جست و مرهم نگذاشتی؟!
تو، آنسوی خودت بودی و همیشه بهترین را برای دیگران
میخواستی واین است شیوه عشق، که از پدر به تو رسیده بود.
بانوی مهربانی و آیینه ها،
سلام!...
اما چه زود وقت خداحافظی رسید.
