انقلاب ما صبح صادق بود و فجر ایمان که در سکوتِ سرد
زمستانِ بیداد، سرود حقیقت سر داد و در ستیغ گرماى
تابستانِ شقاوت، خنکاى عدالت گسترد.
آن روزها که همه چیز پاییز زرد رنج را زمزمه مى کرد،
ناگهان نبض زمان با بهار لحظه ها به انفجارى مقدس پیوند خورد.
از «امام آمد» درشت روزنامه ها تا دمیدن صور
انقلاب، ده روز، پربارتر از ده قرن گذشت؛
«وَ الْفَجْرِ وَ لَیالٍ عَشْرٍ».
دهه فجر، میلاد امتى گشت که زیباترین حماسه تاریخ معاصر
را بر مبناى ایمان و بر محور ولایت آفریدند.
اینک این ماییم و این وظیفه که هیچ وقت از یاد نبریم که
چه بودیم، چه کردیم، چه شدیم و اینک کجاییم.
