ای زائران آفتاب!
گوشه گوشه حرم را با اشک های غم چراغان کنید
و به خورشیدی بیندیشید که در سالیان تبرک نفس کشیدنش
چگونه بی دریغ، شب و روز، روشنگر ظلمت زمانه بود.
کبوتران را بگذارید به هر کجای گنبد و هر پنجره ضریح بنشینند و ناله کنند.
پروانه های از آسمان آمده را بگذارید بر گونه های اشک ریزتان
بنشینند و تسلیت باشند
و فرشتگان در راه را، به محفل سوگ خورشید بپذیرید
که تسلاگوی زمین و زمینیانند در عزای شهید خراسان.
