آرام قدم بردار!
از صفحه وجود تو تا فردا، تنها چند حرف فاصله هست.
آرام قدم بردار؛ امّا استوار!
هجای کلمات را محکم ادا کن و وقتی می خندی، خنده ات را غنیمت بدان.
آرام قدر بردار!
الان دستت را می گیرم تا گام هایت برای فردا محکم شود.
چشمانم را اگر می فهمیدی، می دیدی که پر از آرزوست؛
آرزوهایی برای تو. وجودم را حالا در قدم های کوچک تو می بینم.
با حروف گاه شکسته و درهمی که ادا می کنی
ترانه می سازم برای فردایت.
دستانت را حفاظت می کنم که همراه قدم هایت شود
فردا و گرمی آغوشم را به سلول های ذهنت
متصل می کنم تا حرکت کنی.
کودکم!کوچکم!
چه لذتی دارد دوست داشتن تو!
امروز مال توام، فردا مال من باش.
