پروانه ها، بال زنان و شادی کنان، شاعرانه ترین پروازشان
را بر گرد شمع شبستان هشتم دنیا، آغاز می کنند.
خورشید، شور و التهاب شگفتی را در وجود خویشتن
احساس می کند. ماه، از همیشه زیباتر می شود
و نگاهش را میهمان سرور و سرسبزی می سازد.
درختان با خرسندی به سیمای آفتاب می نگرند و به شادمانی می پردازند.
کاینات غرق نورند. فرشته ها و آدمیان مسرورند.
همگان مشتاق طلوع روی اویند. همه می خواهند سیب خوشبوی
وجود او را ببویند. همه می خواهند شکفتن گل والای وِلا
را در دنیا ببینند و گلبرگی از نور و نوازش و شفاعت او بچینند.
آری، ای سید گل ها، ای مولا، ای سبزه زار سر زندگی و صفا
ای علی بن موسی الرضا علیه السلام ، قدوم پاک تو
حضور همه زیبایی ها را بیمه می کند.
دست های مهربان لطف تو، برترین سایه بان دل ها و دیده های ماست.
ای امام، خجسته میلاد روشنایی بخش تو، بر همه هستی مبارک و فرخنده باد.
