ای عزیز هر کس داند حقیقت چیست ؟
داند عشق کدام است و عاشق کیست

در این راهمرد باید بود و با دل پر درد باید بود ،
عاشق باید بی باک باشد اگر چه او را بیم هلاک باشد

عشق دردیست که او را دوا نیست
و کار عشق هرگز به دعا نیست .

عشق مایه آسودگیست
هرچند مایه فرسودگیست

عاشق هم آتش است و هم آب
و هم ظلمت و هم آفتاب .

دل عاشق همیشه بیدار است
و دیده او گهر بار است

هر که عاشق نیست ستور است
روز را چه کند زان که شب پره کور است .

آن که از معرفت حق دور است
نه آدم بلکه ستور است .

زاهد مزدور به بهشت مینازد
وعارف به دوست

از صوفی چه گویم که صوفی خود اوست
آب دارد و در دیده و آتش در نفس