ماه رجب؛ ماه توحید و هم نشینی با محبوب
و موسم نجوا و سخن گفتن با حضرت دوست (جل ذکره) است.
ماه رجب، رشته پیوند از پا فتادگان طریق دوست با اوست.
اهل مراقبه سالی را به انتظار فرا رسیدن
آن، روز شماری می کنند تا شب هایش را با
خداوند خود خلوت کنند و راز دل با او بگویند
و چه زیباست حال وارستگانی که دل از تمام تعلقات
و وابستگی ها کنده اند و تمام همت خویش معطوف
صاحب دل کرده اند و در این ماه ندا برداشته اند:
فقد انقطعت الیک همتی و انصرفت نَحوکَ رغبتی فانت
لاغَیرک مرادی و لک لا لسواک سهری و سُهادی.
توجهم از همه بریده و تنها به تو پیوسته است
و میل و رغبتم فقط به سوی تو منصرف شده است،
پس تویی مقصودم نه غیر تو و تنها برای توست شب بیداری و کم خوابی ام.
پس بیاییم و با مناجاتیان و دلدادگان حضرت دوست
در این ماه هم نوا شویم، باشد که ما را هم از لذت های شبانه
آنان نصیبی دهند و از شربت وصل جرعه ای نوشانند؛
