معصومه اى را در پاکى و معنویت یافتم، معصومه اى را در غریبى و غربت همچون زینب درپى برادر یافتم. «یا اخت ولى الله» معصومه اى را که نشانه قبر مادرش بود یافتم. «یا بنت فاطمه (س)»معصومه اى را که بوى مدینه و غریبى تنهایى بقیع را به همراه داشت یافتم. «یا بنت الحسن (ع)» معصومه اى را که پیام آور مظلومیت و غربت کربلا بود یافتم
«یا بنت الحسین (ع)». حال به خود مى بالم واحساس آرامش مى کنم که تو را یافتم،
باز به خود مى بالم که در سرزمینى متولد شدم که خاکش بوى بهشتى را مى دهد که وعده خدا بخاطر قدومت به مردمان این سرزمین وارد شده است که «من زارها عارفا بحقها فله الجنة» .
یا« عمة ولى الله » پى بردن به اسرار وجودت بسیار سخت است و هیچ قلمى و مغز شاعرى نمى تواند آن طور که شایسته توست بگوید و بنویسد
و هیچ اشکى نمى تواند زخم غریبى و دورى برادرت را تسکین دهد واین تویى تسکین دهنده دردهاى غریب. اگر تو نبودى کبوتران، پرواز عشق سر نمى دادند و این چنین دلربایى گنبد نیلگونت نمى شوند . چه زیباست آن لحظه اى که عاشقانت مسحور جمال کبریائیت مى شوند ودر پى نسیم رحمت و شفاعتت سرمست، که «عرف الله بیننا و بینکم فى الجنة» . وجود، همیشه سرشار کرامت توست و از وجود شماست که درهاى بهشت به رویمان گشوده است . «یا فاطمه اشفعى لنا فى الجنة»
