صفای قدم های عارفانه و حضور عاشقانه اش،
دل را جلا می دهد.

امامتش، آیه آیه نور است که دل های منتظر را روشنی می بخشد.
او اگرچه از نظرها غایب است، اما عطر ولایتش، هنوز
که هنوز است، جان های عاشق را می نوازد
و آنها را مهیا می کند برای روز ظهورش؛

برای روزی که با شمشیر عدلش، زنجیر ستم را از هم
خواهد گسست، برای روزی که دوازده امام نور و
روشنایی نیز آن روز را نوید داده اند؛

روز موعود را می گویم، روزی که خورشید عدالت از
پشت ابرهای انتظار طلوع خواهد کرد و
جهان، روشن از نور حقیقت خواهد شد.

امام صادق علیه السلام که برای همیشه، مروارید سخنانش در
گنجینه یادها جاودانه است، می فرماید:

«محمد، علی، فاطمه، حسن، حسین و ائمه که از اولاد
حسین اند، چهارده نوری هستند که خدای تعالی،
چهارده هزار سال پیش از خلق جمیع مخلوقات، آنها را خلق کرد.

آخر ایشان قائم است که بعد از غیبتش، قیام می کند و
دجّال را می کشد و زمین را از هر گونه جور و ستم پاک می گرداند».