خداحافظ ای بزرگترین ماه خداوند
و ای عید اولیای خدا.

خداحافظ ای گرامی ترین اوقاتی که ما را همنشین و یار بودی.
ای بهترین ماه در همه روزها و ساعت ها.

خداحافظ ای ماه دست یافتن به آرزوها
ای ماه سرشار از اعمال شایسته بندگان خدا.

خداحافظ ای همدم ما که چون بیایی شادمانی و آرامش
بر دل ما آوری و چون بروی رفتنت دردناک.

خداحافظ ای که با بودنت شیطان از من رهانیده
و فردا که می روی با وسوسه های شیطان چه کنم؟

خداحافظ ای ماه توبه ای ماه آشتی
ماه سرور و شادمانی مومنان.

خدا حافظ ای همسایه ای که با بودنت دل های ما
رقیق شده بود و از گناهانمان کاسته بود.
ولی نمی دانم با رفتنت چگونه خودم را حفظ کنم .

خداحافظ ای ماهی که تا تو بودی امنیت و سلامتی حکم فرما بود
و چون بروی چنگال های شیطان ناامنی و بیماری دوباره سر درآورد.

خداحافظ که با برکات بسیار آمدی و ما را از آلودگی ها شستی..
خداحافظ که از روزه بودن با تو خستگی احساس نمی کردیم .

خداحافظ که هنوز نیامده بودی شادمان منتظرت بودیم
و هنوز نرفته ای از رفتنت اندوهناک.

خداحافظ با آن فضل و کرمت
که با رفتنت از آن محروم خواهیم شد...

پس بیا و در آن لحظات پایانی ات به ما چیزی عنایت کن
که آنچه را از تو کسب کردیم از دست ندهیم.

که ترس از حبط عمل همواره قرین من شده است.
نگذار دست آورده هایم , هرچند اندک ... ازدستم برود