روز بیست ودوم

الهی! ماه توست و من میهمان توام. آنچه بر سفره تو پذیرای
من است، بخشایش و کرم توست؛ سفره ای به رنگ دل که برکت تو در آن گسترده است.

حال که میهمانی چو من داری، یاری ام نما تا رضایت و خشنودی میزبان
خویش کسب کنم و بلندترین نعمتت را که توفیق است، نصیبم فرما

و در بهترین مکان ها که میان باغ و جنت رضوان توست،
جایم بده که جز تو اجابت کننده ای برای گرفتارانی که تو را می خوانند، نخواهد بود.