به استقبال ماه باید رفت
خداوند به زمینیان وعده ضیافتی باشکوه
در شب اول ماه رمضان را داده بود؛
اما هلال لاغر ماه، خود را پشت چادر پولک دار شب پنهان
می کرد و مردمان، بر پنجه پایشان قد می کشیدند
و در آسمان چشم می چرخاندند و ماه را نمی دیدند.
گروهی، از انتظار خسته شدند و میهمانی را
فراموش کردند و به خانه هایشان بازگشتند.
گروهی دیگر، چشم به راه ماه ماندند تا روز میهمانی معلوم شود.
اما گروه سوم تصمیم گرفتند زودتر از موعد میهمانی به پیشواز آن بروند...
آن شب ماه را در آسمان دلشان دیدند.
نزهت بادی
