فرصتی برای صمیمیت دل با گل





کتاب رمضان، دستاورد نقره ای روح انسان است.

در پرتو تلاش و مجاهدت های نفس، سپیده باران می شویم
از سحرهای «ابوحمزه» از شب های «افتتاح».

رمضان، یعنی دریایی در کنار ما، تا دل های غبارآلود را در آن شست وشو
دهیم.رمضان، یعنی باغستانی از عطرهای خدا.

با حلول رمضان، شیرینی سحرهای مناجات، رنگ می گیرد
و محبت و قرب، در دل های خشکیده بشر جوانه می زند.

باید برای دقیقه های سبز این ماه، نوروزی ترین تبریک ها را فرستاد.
در سرزمین اردیبهشتی رمضان، هر چه هست، خرمی
و نشاط است؛ اگر حکمت ها را دریابیم.

اگر بهره های معنوی امساک را بدانیم، چشم های ما تا
رمضان دیگر، زیبا می بینند و دهان های ما، کلمات
خشک دنیا را به کار نمی برند.

رمضان یعنی گشوده شدن درب های رو به قرآن، تشنگی
برای دریافت حقایق آسمانی.

گمنام ترین لذت ها در متن این کشف عرفانی جا دارند.
رمضان که می آید، دل ها چون بلبلانِ مست، شیفته گلزار انس می شوند.

رمضان که می آید، خلوتکده های آبی شب، دریاترین غزل ها را می سرایند.
دست ها بوی خوش مفاتیح می دهند و تسبیح.

آسمان، چقدر بر این یاس های نیایش غبطه می خورد.
رمضان، فرصتی است تا دل با گل صمیمی تر باشد.





محمد کاظم بدرالدین