تا طلوع صبح بیداریم

خداوندا! خواب نمانده ام و چِکه چِکه آب وضویم
در سحرگاهان رمضان، جانی تازه به کالبد خسته ام می بخشد.

این ماه پر از فیض و رحمت، حلول می کند و من مسرورم؛
چرا که بشارتم داده اند، به سوزاندن ناپاکی هایم، عبادت
شمردن خواب هایم و رَد نشدن دعاهایم در این ماه.

دیگر باید برخیزم و در عطر حضور
خدا رها شوم و بالا و بالاتر روم.

دیری است که از گل دسته های آسمان
«اَلّلهُمَّ لَکَ صُمْنا...» را سر داده اند.