بـر گـوش دل از پیک خداونـد، پیام است
هنـگام قیـام است قیـام است قیـام است

غافل شدن از دوست حرام است حرام است
شعبان اگـر از دست شده، ماه صیام است

ظلمت ز میان رفته؛ مه رحمت و نور است
عالم همه جا بر همگان وادی طور است

خیزیـد کـه این ماه خداوند تعالی‌ست
خیزیـد کـه انـوار الهــی متجـلاست

عالم همه‌جا بزم وصال است وصال است
در دست خـدا سـاغـر لبریـز تـولّاست

پیوستـه نـدا بـر همـ? خلـق رساند
تا جرعه‌ای از آن به خلایق بچشاند

هر چند که خواب است در این ماه، عبادت
بیــدار بمانیـد پـی کسبِ سعــادت

تـا زنـده شـود در دلتان باز، ارادت
این مـاه الهی‌ست؛ نبی داده شهادت

از خواب، گریـزان شـده بیدار بمانید
در محضر محبوب، «ابوحمزه» بخوانید

آیـد ز خـداونـد تعــالی خبـر این ماه
کز چار طرف نور بوَد جلوه‌گر، این ماه

غفلت ز خداوند، حرام است در این ماه
گردیده به ما هدیه، دعای سحر این ماه

نوشید شراب از خم جوشان محبت
تا انس بگیریـد به قرآن و به عترت

دارنـد محبّـان خـدا انجمـن این ماه
با هر نفسش روح ببخشد به تن این ماه