با پانزده خرداد، آغاز شدیم
... و این آغاز ماجرا بود.
زمزمه ای که بهمن 57 را فریادی رعدآسا شد.
خون پانزده خرداد که بر سنگفرش خیابان جاری شد، صدای مرثیه
داغ مادران که در شهر پیچید، با خود عهد کردیم، شکستن شیشه عمر دیو را.
از آن پس بود که قدم هایمان را بر جاده های رهایی، استوارتر
برداشتیم و نگاهمان را به دوردست سپیدش دوختیم.
از آن پس بود که الفبای ایستادگی را در مدرسه جانمان، هجا
به هجا، مکرر کردیم؛ که می خواستیم باشیم
و ادامه دهیم عزت به گلوله بسته مان را.
نمی خواستیم شب های بلند استبداد را و این چنین، با
روشنگری های بت شکن تاریخ، آغاز شدیم در کوچه های خون و حماسه.
معصومه داوودآبادی
