نجوای عاشقانه
فرزند حسین علیه السلام ، وارث سرمایه آسمانی پدر
میراث نامیرای کربلا، چشم می گشاید.
نواده علی علیه السلام ، زاده پاکی ها، زایر خاطرات
سرخ نینوا، شاهد شهامت و شیدایی، چشم می گشاید.
سرچشمه زهد و تقوا، منبع اخلاص و ایمان
مرجع حکمت و معرفت، چشم می گشاید.
قافله سالار کاروان زخم های عاشورایی، پیام آور نهضت نینوا می آید؛
او که خاک از سجده گاه بندگی خالصانه اش، شکوفه باران می شود
و چشمه های معرفت از محراب عبادتش می جوشد.
او که نخل قامتش به نماز و نیایش بارور می شود
و استوانه های وجودش از ایستادن های طولانی در آستانه حضرت
دوست و اقامه مکرر برای نماز و مناجات، خسته و لرزان نمی شود.
او که نجوای نیایش های عاشقانه اش، دایرة المعارف عرفان
و آگاهی است و صحیفه سجادیه را برای همیشه تاریخ ذخیره ساخته است.
او که از درخشش نگاهش، هزار فانوس، هدیه زمینیان می شود
و از بهار کلامش، دروازه های بهشت، بر اهل خاک گشوده می شود.
او که آبی نیایش را در دریایی بی کرانه جانش به بشریت
هدیه داده و از خنکای نسیم روضه رضوان
زهد و تقوایش، دل ها را طراوت بخشید.
مسافر عاشورایی، شاهد شهادت و شاعر شعر نینوا، چشم می گشاید
تا چشم دنیا را به دروازه های نامکشوف گذشت و ایثار، نیایش
و ایمان و اخلاص بگشاید
تا با صحیفه های معرفتش، الفبای سعادت را برای
نوآموزان بندگی حضرت حق، هجی کند، تا دریچه نادیدنی های
دیدنی و ناشنیدنی های شنیدنی را به ذهن بسته بشر بگشاید
و تا از کوچه های سرخ حضورش، اعجاز شهامت و
شهادت در مسیر الهی را به همه نشان دهد.
حورا طوسی
