ای هوای عشق ، ای حسین!
از بلندترین قلّه های شعبان میوزی و در دشت محرم، به خیمه
لحظه هایمان وارد می شوی تا دانه دانه با اشک
شوق، در جهانی به وسعت کربلا، شقایق سرخ تو را برویانیم.
ای هوای عشق ، ای حسین!
هزار بوسه باد بر قنداقه ای که حنجره ات را پروراند تا
هنگام پرواززیباترین غزل را بسرایی.
میلاد تو، آغاز پرنده شدن دلهای هوایی ماست در آسمان تو، یا حسین!
