این، آغوش خداست
درخت را دیده ای که چگونه در پس حلول بهار
شکوفه دار شدن را تجربه میکند؟
قنات را دیده ای که با چه اشتیاقی، لحظه تموّج آب
را در دل خویش، به رخ کویر میکشد؟
کعبه نیز همینگونه، مباهات رویش تو را برجهان فریاد میزند.
این کعبه نیست که شکافته میشود تا
شکفتن تو را لمس کرده باشد؛
این آغوش خداست که برای تحویل دادن
تو به آفرینش خویش، گشوده شده است.
