به دل حک شد به خط آشنایی
شب میلاد و آغازِ گدایی
گدای بارگاهِ سبزِ عشقم
ببین امشب دلم گشته هوایی
به پیش پای تو غرقِ سرشکم
که شاید سر زنی بر بی‌نوایی
کریمه کاسه‌ام بنگر که بالاست
کرم بنما تو هر چه می‌توانی
تویی معصومه، عصمت پیش رویت
کند سجده از این نورِ خدایی
تویی بانوی قصرِ سرخِ مذهب
که با زینب همیشه هم صدایی
همین بس از تو ای معصومه جانم
لقب گیرنده از جامِ رضایی
رضا نامِ تو را معصومه خوانده
که سر تا پا چنین زهرا نمایی
همه امشب کنارِ بارگاهت
من و این گریه و فصلِ جدایی
دلِ فطرس شده در شامِ میلاد
اسیرِ گنبدِ زردِ طلایی
چه معصومانه میخندی و کودکانه نگاه میکنی!
تو پاکترینی و فرشته از چشمانت فرومیریزد.
پاکی و اصالت، از شاخسار خاندان معصومت ریشه میگیرد؛
پاکی تو که معصومه نام گرفته ای و مریم اهل بیتی
و کریمه آسمان و زمین.
قم، بوی توس میدهد
امروز شهرمان را به یمن میلادت آذین بسته ایم.
گنبد طلایی حرمت، در هاله چراغ های رنگین
و نوارهای نورانی، چقدر ملکوتی شده است!
موسیقی شادی که از مناره ها بلند است، در کوچه
پس کوچه های شهر میپیچید. همه جا گل است و شیرینی؛
همه سرشار از شادمانی اند.
... اما نمیدانم چرا شهرم، عطر توس گرفته است!
شاید مسافری غریب به تهنیت و شادباش آمده است؛
شاید برادری به دیدار خواهری... شاید...
اولین روز ماه ذیقعده بود.
صدای مؤذن از سمت مسجدالنبی شنیده می شد.
در خانه امام موسی کاظم(ع) همه چشم به راه آمدن فرزندی بودند.
خدمتکاران، دور تا دور نجمه خاتون نشسته بودند و او را دلداری می دادند.
ـ به زودی به دنیا می آید.
ـ نگران نباشید!
نجمه خاتون به دیوار تکیه داده بود و زیر لب ذکر می گفت.
امام کاظم(ع) به همراه فرزندش امام رضا(ع) به مسجدالنبی رفته بودند.
لحظات به کندی می گذشت و نجمه خاتون از
درد، دندان هایش را به هم فشار داد.
آسمان سیاه، ستاره را نورانی تر از پیش نشان می داد.
امام موسی کاظم(ع) به خانه برگشت و باز قرآن خواند.
ساعتی از شب گذشته بود که صدای نوزادی در خانه پیچید.
همه با خوشحالی به هم تبریک گفتند.
نوزاد را به برادرش نشان دادند.
امام رضا(ع) به چهره خواهرش نگاه کرد.
امام موسی کاظم(ع) نوزاد را بغل گرفت
و نام معصومه را برای او برگزید
فاطمه بختیاری
???ویژه نامه ولادت حضرت معصومه (س) ???
و
??? گرامیداشت روز دختر و دهه کرامت ???
معصومه ............
معصومه تفسیر معصومیت است که روزگارى در مدینه طلوع کرد،
معصومه اقامت غربت است در روزگار غربت نگاه ها،
معصومه تفسیر بلند تبعیت است از ولایت .
معصومه نگاه سبزى است که از معصومیت سرچشمه مى گیرد،
معصومه روزگار دلداگى است واز غربت به قربت رسیدن .
معصومه ترجمان بلند عاشوراست و قصه با زینب هم سفرشدن .
معصومه فلسفه شیدایى است و غزل ماندن و بودن،
معصومه نگین ایران است که درقم،شهر اقامه مى درخشد .
معصومه ضریت بالاى ارادت به ولایت است،
معصومه قصه بلند مدینه تامشهد است .
