معلم عزیزم،استاد بزرگوارم،
تو رابه چه مانند کنم !

دل دریایی ات لبریز از آرامش است
همچون کوه استوار از حوادث روزگار ایستاده ای

خورشید نگاهت گرمابخش ما
وحرارت ِ کلبه ی سردِ ناامیدی ما.

قدوم سبز تو
سبزینه کوچه باغ های زندگی ما

تپش قلب تو آهنگ خوش هستی
و جوشش نشاط
در غزل شیوای زندگیِ سوته دلان

ما چگونه سپاس گوییم مهربانی و لطف تو را!
که سرشار از عشق است

آری در مقابل این همه عظمت و شکوه تو،
مرا نه توان سپاس و نه کلام وصف است.

تنها پروانه جانم بر گرد شمع وجودت
عاشقانه چنین می سراید :

روزت مبارک استاد عزیزم