انفجار نور
اینک، امام عاشقان از راه می رسد و خیابان ها
از نامش، در هیأت اردیبهشت می شکفند.
نسیم، شادمانه، از سمت تپه های سرسبز عرفان می آید.
هیچ جاده ای از صدای گام های آفتاب خالی نیست.
قلم ها یکصدا شده اند که:
فجر است و سپیده حلقه بر در زده است
روز آمده تاجِ لاله بر سر زده است»
و طنین «الله اکبر»های شوق، همچون عطری
یادگار، با صفحات تاریخ درمی آمیزد.
گویا تصنیف بال های آزادی، آسمان
را آبی تر از پیش کرده است.
چیزی نمانده است به ساعات سپید روز بیست و دوّم.
تپش های غنچه های سلوک، به گُل شدن نزدیک می شوند.
برکوه ها، پیام نورانی استقامت واستواری ما حک می شود.
نگاه کن که چگونه بند بند شب به لرزه افتاده است از این انفجار نور.
