ای امام رئوف!
سلام بر تو ای عصمت هشتم!
کوچه های توس، هنوز بوی عطرآگین تو را
می دهد و آوای غریب ملایک هنوز در طواف
حریم کبریایی ات به گوش می رسند.
نسیمی که از سمت ضریح تو می آید، زخم های ما را التیام
می بخشد و جوانه های شکفته در زمین را نوازش می کند.
مولا! موج دریای مهر تو، ما را به اوج می برد و ما را
در دریای دوستی تو به این سو و آن سو می کشد.
ای رضای حق و حقیقت، گل بوستان توحید، روح بیداری در تن زمین!
طنین صدای تو بود که پژواک توحید و رستگاری
را در کمال رسایی، بر دل دشت ها و کوه ها نوشت
و شرط ایمان و معنا را به همه گوشزد کرد.
نام تو، برکت جای جای زمین است. از نگاهت، بوی عشق
می تراود و خورشید، با بوسه بر بارگاهت، روز را آغاز
می کند و نور و گرما به جهانیان می بخشد.
مولا! اینک این روح ماست که در صحن و سرای نگاه تو،
از سقاخانه لطفت سیراب می شود. این شکوه آینه های
حرم توست که ما را به سمت نور هدایت می کند.
ای امام رئوف، ای امام غریب!
ما را از قرب خویش مران و از باران
رحمت مدام خویش بی نصیب مگردان.
حمزه کریم خانی
