غربتِ خرابه
یا رب امشب چه شبی است.
در و دیوار فرو ریخته این خرابه غزل
کدامین خداحافظی را می سرایند؟
زینب، این بانوی نور و نافله های نیمه شب، دستی
به آسمان دارد و دستی بر سر رقیه؛ بخواب عزیز برادرم!
باز هم رقیه علیهاالسلام و گریه های شبانه، باز هم بهانه بابا
و بی قراری هایش، و این بار شامیان چه خوب پاسخ بی قراریِ
رقیه علیهاالسلام را می دهند و سر حسین علیه السلام را نزد او می آورند.
آن شب، هیچ کس توان جدا کردن رقیه علیهاالسلام را
از سرِ بابا نداشت. تو با سرِ بابا چه گفتی؟
چشم های پدر، کدامین سرود رفتن را برایت خواند که
مانند فرشته ای کوچک، از گوشه خرابه تا عرش اعلا
پر کشیدی و غربتِ خرابه را برای عمه به جای نهادی.
