سفارش تبلیغ
صبا ویژن

آیه های انتظار



 


4 ـ نجات و فریاد رسی

بر طبق آیات قرآن و سخنان معصومان(علیهم‌السلام) قیامت روز دشواری
است؛ روزی است که پرده‏ها کنار می‏رود و خدای متعال چهره واقعی
آدمیان را می‏ نمایاند و همه باید پاسخ گوی اعمال خود باشند.
این روز بسی طولانی است و برای رهایی از دشواریهای آن باید از
مراحل مختلف به سلامت عبور کرد.
برخی از این مراحل هولناک عبارت است از هنگامی که نامه‏های اعمال
گناهکاران و صالحان به آنان داده می‏شود و زمانی که این اعمال با
ترازوهای خاص سنجیده و وزن می‏گردد و گاه عبور از پل صراط. بر پایه
روایاتی که محدثان بزرگ شیعه و سنی روایت کرده ‏اند، در آن شرایط
حساس، حضرت رضا(علیه‌السلام) زائرانش را دستگیری کرده و نجات
می‏دهد.

حمدان دیوانی از آن حضرت در این باره این گونه نقل کرده است:
«هر کس مرا با دوری سرا و مقبره‏ام زیارت کند، روز قیامت در سه
جایگاه او را درمی‏یابم و از هولهای رستاخیز می‏رهانم. آن گاه که نامه‏های
اعمال از چپ و راست به انسانها داده شود و به هنگام گذر از صراط و
در برابر میزان.»

5 ـ شفاعت
بسیاری از آدمیان دست کم بخش عظیمی از زندگی خود را با غفلت
می‏گذرانند و چون روز حساب فرا رسد باید در برابر خدای متعال بایستند
و پاسخ آن چه را کرده ‏اند و گفته‏اند و روا داشته ‏اند، بدهند و خود را
برای کیفر یا پاداش الهی آماده سازند و هول و هراس و دریغ و پشیمانی
و بزرگی کیفر خدای متعال در آن روز به اندازه‏ای است که نمی‏توان آن
را توصیف کرد.

در آن اوضاع و احوال سخت و سهمگین است که اولیای الهی دوستان
خود را شفاعت کرده و از هلاکت می‏رهانند. بزنطی چنین روایت کرده
است:
«از حضرت رضا(علیه‌السلام) شنیدم که فرمود: هر کس از دوستانم مرا
زیارت کند در حالی که حقم را بشناسد، روز قیامت او را شفاعت خواهم
کرد.»

در روایتی دیگر، حسن بن فضال از آن حضرت این گونه نقل کرده است:
«من مسموم و کشته و در غربت دفن خواهم شد و این مطلب را از طریق
پدرم، به نقل از پدرش و اجدادش، از امیرمؤمنان، علی بن ابی طالب از
رسول خدا صلی الله علیه و آله می‏دانم. آگاه باشید هر کس مرا با غربت و
دوری سرایم زیارت کند، من و پدرانم روز قیامت شفیعان او خواهیم بود
و کسی که ما شفیع او باشیم، اگر چه به اندازه جن و انس گناه داشته
باشد، گناهان او بخشیده خواهد شد.»

بر طبق روایتی دیگر، هروی می‏گوید: حضرت رضا(علیه‌السلام) وارد
قبه‏ای شد که هارون در آن دفن شده است و با دست مبارکش در کنار آن
خطی کشید و فرمود:
«این تربت من است و در آن دفن خواهم شد و خدای متعال این مکان را
محل آمد و شد شیعیان و دوستانم قرار خواهد داد. به خدا سوگند هر یک
از آنان که مرا زیارت کند، یا بر من سلام کند، به سبب شفاعت ماـ که
اهل بیت پیامبریم ـ مشمول بخشش و مهربانی خدا قرار خواهد گرفت.»

شیخ صدوق نقل کرده است که مردی از خراسان به آن حضرت عرض
کرد: ای پسر رسول خدا! در خواب پیامبر خدا را دیدم، گو این که به من
چنین فرمود:
«چگونه خواهید بود، زمانی که پاره تنم در سرزمین شما دفن شود و
امانت من میان شما نگهداری شود و ستاره‏ام در خاک شما پنهان شود؟»
حضرت رضا(علیه‌السلام) فرمود:
«منم که در سرزمین شما دفن می‏شوم و من پاره تن پیامبر شمایم و منم
امانت و ستاره. آگاه باشید! هر کس مرا زیارت کند، در حالی که بشناسد
حق و اطاعتی که خدا برای من واجب کرده است، من و پدرانم روز
قیامت شفیع او خواهیم بود و کسی که من و پدرانم شفیع او باشیم، نجات
می‏یابد؛ گر چه بار گناه او به اندازه بار گناه انس و
جن باشد.»



ارسال شده در توسط محب مهدی