از آن‌گاه که قرآن را فرو فرستادی
و قدر را به ما شناساندی

و هزار ماه را در کفه‌ای و یک شب را
در کفه‌ای سنگین‌تر نشاندی

تا کنون هنوز راز این شب که هیچ
خودش نیز برای ما خاکیان ناپیداست

ما آن را گم نکرده‌ایم
اما تو خود رؤیای این شب‌های نورانی را در دلمان نهادی

و لیک، شِمای آن را نشانمان ندادی
همین دانیم که واپسین روزهای رمضان است

و طنین آوازهایی از ملکوت در همه جا پیچان
همین دانیم که پیامبر در چنین گاهی
از هر طرف آوای اجابت تو را می‌شنید

و بستر به هم می‌پیچید
پس به عبادت می‌نشست

و بند دل را به درگاه تو گره می‌بست
و ما را آموخت که چنین باشیم
آیا توانمان دهی که حلاوت آن را بچشیم؟

گشاینده خدایا !
تو که هر بندِ دَرهم تنیده‌ای را می‌گسلی
و هر کوه سهمگینی را می‌شکنی

گره‌های زندگی ما را به دست توانایت بگشای
و دشواری‌های زندگی پرخم‌وپیچ ما را آسان فرمای

آمرزنده معبودا !
پوزش آوردن به درگاه تو نه کاری بیهوده و ناروا است
که تو توبه‌پذیری و پوشاننده‌ی هر گناه

بارم سنگین است و دوشم خسته
پشتم خمیده است و زانوانم بسته

بار گناه را از وجود خشک من بریز
آن‌سان که درختان را از برگ‌های زرد
و پوسیده‌‌ی خزانی تهی کنی

ای که باران مهرت پیوسته بر بندگان شایسته‌ات ریزان است
و تازیانه‌ی خشمت از اندام آنان گریزان
مرا نیز در کنار آنان بنشان

ویژه نامه روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان درسایت آیه های انتظار