زمینیان در ماتمند و آسمانیان
چشم انتظار و علی چون همیشه مظلوم…

حسن، نمی‌داند از غم فراق پدر بگرید
یا بر این وصال ابدی غبطه خورد
و حسین همچنان به پدر می‌نگرد،
پدر که غریبانه در بستر جهل کوفیان خفته.

علی را در محراب عشق کشتند،
فرق عدالت را در شام سیاهی شکافتند
و نخواستند آفتاب، ظلمت شب‌هایشان را روشن کند.

علی غریب و تنها، شکوه در چاه می‌کرد،
نخلستان‌های کوفه هیچگاه ناله‌های شبانه‌اش را
از یاد نخواهد برد.

دل آسمانی‌اش پر بود از عشق خدا
و همین عشق او را به عرشیان پیوند می‌زد
و امشب عرش را در مقدمش، آذین بسته‌اند

علی رهسپار است و دلها در پی او روان،
او می‌رود و حسرت ابدی جهان را فرا می‌گیرد،
چرا که علی یگانه بود ..........

ویژه نامه ضربت خوردن و شهادت مولی الموحدین در سایت آیه های انتظار