ماه به نیمه رسیده است و درهای رحمت، بر روی جهانیان باز است.
فراوانی رحمت و نعمت است و جانها آکنده از عشق است.
ماه به نیمه رسیده است که این چنین در کاملترین
صورت خویش به جلوهگری، دستافشانی میکند.
ستارگان به تکاپو درآمدهاند گرداگرد ماه. بدری در آستانه حُسن خودنمایی میکند؛
ماه تمامی که از ذخیره هستی به زمین هدیه داده شده است.
حَسَن، آینه حُسن خداوندی است؛
تصویر زیبایی خداوند است که در صورت خاکی نقش بسته است.
مجتبی، در آغوش پاکترین مادران عالم چشم به جهان گشود
و میوه قلب رسول اللّه شد.
آمد و کرامت را از پدر آسمانیاش آموخت
و چراغ کرامتش را برای اهل زمین برافروخت.
ثمره زندگی علی و فاطمه،پا به جهان خاکی گذاشت.
خاک تا افلاک غرق نور و سرور شود.
نیمه ماه است؛ ماهی که درهای رحمت بر
روی جهانیان گشوده شده است.
خدایا! به «کریم اهل بیت» سوگند،
سایه کرامت خویش را از ما دریغ مدار!
