اشک بقیع
باز تکه های ابر سیاه در دل آسمان، می خواهند حکایت تلخی
را بسرایند، نوری بر دستان مدینه تشییع می شود.
اینک امام علم و دیانت و سراینده سرود زیبای خدا پرستی
به سوی معبود می شتابد. اکنون فرزند دیگری از خاندان آل عبا
و عالم دین خدا زهر تلخ دسیسه های پلیدان را می نوشد
او امام همه خوبی ها و خانه همه دانش ها، امام جعفر صادق علیه السلام است.
اندیشه تشیع در پله ششم، تاریخ را به ماتم می خواند
ماتمِ چشمه جوشان کلام شیعه ماتم خزانه دار علم علی، فاتح قله های
بلند دانش خداوندی، وارث بزرگ پدر، هنوز آخرین حرف های
امام، در گوش های زمان پژواک می کند:
«اِنَّ شَفاعَتَنا لا یَنالُ مُسْتَخِفّا بالصَّلوةِ»؛
همانا شفاعت ما به کسی که نماز را کوچک بشمارد، نخواهد رسید.
بقیع همیشه گریان، امروز خورشید را در خود جای می دهد.
درود بر تو ای ششمین پیام خدا بر زمین!
امروز اشک های تمام عاشقان خاندان علی از ابرهای غمگین آسمان
بقیع می بارد و هر باربه یاد آن لحظه که زهر خصم را نوشیدی،
جگرهامان به خون می نشیند و با چشمانی نمناک فریاد می زنیم:
اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَی اللّه
یا وَجیها عِنْدَ اللّه ، اشفع لنا عند اللّه
حبیب مقیمی
